Visite, maar ‘niks’ in huis…

We krijgen visite. Gezellig! Helemaal vergeten om met de weekboodschappen wat extra’s mee te nemen. Ik sta op het punt om naar de supermarkt te gaan. Maar wacht eens even… is dat wel echt nodig?

Ik trek de voorraadkast open. Geen koek of cake te vinden. Maar er staat nog wel een bakmix voor cake. Uit een kerstpakket, schat ik in. Daar kan ik wel wat mee. De ingrediënten die je zelf moet toevoegen heb ik ook allemaal in huis. Top!

Dan kijk ik bij het drinken. Er staat nog een pak sap. Op de fruitschaal liggen sinaasappels, waar ik sinaasappelsap uit kan persen. Er liggen nog een paar biertjes. Net aan de weinige kant. Degenen die komen zijn geen wijndrinkers. Maar als ik nou een karaf met water erbij zet op tafel? Dan is er genoeg te drinken.

En iets lekker hartigs erbij? Dat hebben we meestal genoeg in huis. Ook kleine zakjes chips kan ik in een schaaltje leeggieten. Van het stuk kaas, snijd ik wat blokjes. Eventueel kan ik met het bladerdeeg wat in de vriezer ligt een paar kaasstengeltjes maken. En de tafel hoeft niet vól met lekkers hoor.

Niks is huis? Heel veel in huis…!

Mijn bespaartips

Toen we plannen maakten om alleen op het salaris van mijn man te gaan leven, googelde ik eens op bespaartips. Ik vond dat wij al best voorzichtig met geld omgingen. Maar misschien kon ik er iets van leren… dacht ik zo.

Ik was écht verbaasd hoeveel tips er op internet staan. Op verschillende sites vond ik lijstjes, goedkope recepten, tips om budgets te stellen, goedkope uitjes. Goede tips, minder goede tips. Toepasbaar en minder toepasbaar. Ik kwam erachter dat het een manier van leven kan zijn, maar dat het soms geen keus is.

Het lijkt me niet nuttig om hier een opsomming te maken van tips die je op allerlei sites kunt lezen. (www.zuinigaan.blogspot.com, www.porterenee.nl, www.gierigegerda.nl, www.doortjesblog.nl hebben echt heel veel tips!)

Maar ik vind het wel leuk om te delen waar ik wat aan heb gehad:

-      Lid worden van een weggeef-appgroep en vraag-en-aanbod appgroep. De appgroepen waar ik lid van ben, bestaan uit moeders (en wellicht ook vaders) van school. Maar je zou ook een appgroep kunnen maken met buurvrouwen, vriendinnen, sportmaatjes. Het is wel handig als je in dezelfde woonplaats woont,  of in ieder geval in de buurt. Hoe het werkt? Degene die iets kwijt wil, maakt een foto, plaatst het in de appgroep. Degene die als eerste (privé) reageert, die mag het komen ophalen, of het wordt op het schoolplein gegeven. Het mag alles zijn, niks is gek. Denk aan (sport)kleding, schoenen, speelgoed, interieur, spaarzegels, fietsen, boeken, noem maar op.

-     Alles down-sizen. Geen idee of het een woord is😉 Maar ik bedoel: van alles iets minder. Minder kopen, minder gebruiken. Gewoon minder… zoeken tot waar het nog comfortabel genoeg voor je is.

-     Proberen zoveel mogelijk zelf te doen. Alles (iedere handeling) die een ander voor je doet, moet je betalen. Zelf koken, zelf snijden, zelf repareren, zelf schoonmaken. Als een ander het voor je doet, moet diegene betaald worden.

-     Bepalen of ik voor hoofdprijs of lagere prijs ga. Wil ik de meeste keus, de lekkerste smaak, eersterangs, luxe, dan betaal ik de hoofdprijs. Ben ik bereid te kiezen uit weinig, en durf ik het risico te lopen dat er niets (meer) is, dat ik minder wordt ontzorgd, dan betaal ik een lagere prijs. Ga ik naar de bakker en kies ik wel brood ik wil? Of haal ik een TGTG, en bepaald de bakker welk brood ik eet? Kies ik nieuwe collectie? Of kies ik pas in de uitverkoop?

-     Bij een grote aankoop de tijd nemen om te zoeken naar de beste prijs. Zo zochten wij een heel lange tijd naar een andere eettafel. En hebben we er uiteindelijk één kunnen scoren bij een opheffingsuitverkoop. Daardoor hadden we de kwaliteit die we graag wilden, voor een veel lagere prijs.

-     Aanbiedingen van producten die we vaak gebruiken, optimaal benutten. Zo koop ik luiers, tandpasta, shampoo en dergelijke alleen maar in de aanbieding.

-     Regeren is vooruitzien;) Als de vraag groot is, gaat de prijs omhoog. Koop dus wanneer de vraag niet groot is. Bijvoorbeeld, koop een trui of winterjas in de zomer.

 

Ik was de laatste tijd behoorlijk verslapt in het ‘zuinig leven’. Maar sinds half januari is de knop weer omgegaan. En het gaat zó lekker!

Elke week geef ik minder dan €100,- uit aan boodschappen voor een gezin van 6.

Ik kan verleidingen van leuke (maar voor mij onnodige) aanbiedingen weerstaan.

Ik heb heel gave kledingstukken via de weggeefhoek gekregen.

Het geeft zo’n kick als je er lekker in zit. En daarom deel ik dit. Ik hoop dat alle lezers inspiratie op kunnen doen, en er net zo lekker mee aan de slag gaan als doe!😊

Speciale dag

Vandaag is het een bijzondere dag. Vandaag is namelijk mijn man jarig. En daarom deze speciale blog.

Dankzij mijn man ben ik gaan bloggen. Nou ja, het was wel mijn eigen idee hoor. Maar mijn man moedigt mij aan. Hij steunt mij, en spoort mij aan. Hij weet dat ik een zetje nodig heb, voordat ik begin. Hij kocht zelfs een computer, zodat ik geen excuus meer had het niet te doen.

Hij support mij. Hij offert zich op om mijn verhaaltjes te lezen/aan te horen. En dat moet vaak precies na een drukke werkdag. Maar hij moppert er nooit over!

Hij hoort al mijn verhalen aan. Iedere keer als ik zeg: ‘o ja, daar ga ik ook iets over schrijven.’ We lachen er samen heel wat om af. Als ik over alles waar wij het over hebben gehad een verhaal zou schrijven, dan heb ik nu al iedere dag een verhaal tot aan het einde van het jaar.

Mijn man helpt me op weg als het mij niet lukt met de computer. Ik was namelijk hard op weg om een digibeet te worden. Ik werkte nooit met de computer. Een blog maken? Ik ging er vanuit dat ik het niet zou kunnen. Maar mijn man heeft me laten zien, dat je gewoon moet proberen. En dat ik vaak meer kan dan ik dacht.

Heb ik al gezegd dat mijn man écht geweldig is? En dan hebben we het er nog niet eens over hoe super je bent als vader. Bij deze: een blog voor míjn man! Op deze speciale dag!

 

Traybake

Hoe maakte ik het?

-     Aardappels (800 gr) schillen, in partjes snijden, voorkoken.

-     Broccoli, paprika, ui en wortel in stukjes snijden en op de bakplaat        leggen.

-     Van 400 gram rundergehakt, 3 verkruimelde beschuiten, 1 eetlepel  gehaktkruiden en een scheutje melk gehaktballetjes draaien, en op de groente leggen.

-     De gekookte aardappelpartjes op de groente en gehaktballetjes leggen.

-     Besprenkelen met zonnebloemolie.

-     Op smaak maken met peper, zout, theelepel tijm, theelepel koriander.

-     In de oven op 200 graden, voor ongeveer 30 minuten.

Zo simpel, maar het smaakt heerlijk! Eet smakelijk!!!

O ja, de volgende keer maak ik het zonder bakpapier, want ik las vandaag dat het beter is om het niet te gebruiken, in verband met PFAS…

Alle vier aandacht geven

Vier jonge kinderen. Ze verdienen alle vier heel veel aandacht en liefde! En dat krijgen ze ook. We zijn echt dol op hen. En zij op ons. En ook op elkaar (meestal…😉 ) Dat kunnen we zien, horen, voelen en merken. Ze spelen altijd met elkaar. Of het nou ’s morgens vroeg is, of ’s avonds laat, of het regent of droog is, of ze uitgerust zijn of moe, of er een vriendje bij is of niet. Altijd met elkaar.  Ze beseffen half niet hoe rijk ze zijn, met z’n vieren.

 

Het is fijn dat we veel tijd met hen door kunnen brengen, en hen op zien groeien. Wat een zegen om kinderen te mogen hebben. We zien ze veranderen van baby, naar dreumes, naar peuter, naar kleuter, naar schooljongen. Zo mooi om die ontwikkeling te zien!

 

Maar hoe geef je ze nou ook één op één aandacht? In een ‘groot’ gezin is dat echt een uitdaging. Wij hebben daar veel over nagedacht. Hebben onze kinderen daar wel behoefte aan? Wij denken van wel. Mijn man gaat daarom wel eens samen met één van de kinderen een dagje uit. Ons kind mag kiezen waarheen. Heerlijk, zo’n vader-zoon uitje. De uitjes die mijn man heeft gedaan, daar praten de kinderen nog steeds over, terwijl het laatste uitje al 8 maanden geleden is geweest. Van de zomer hopen we weer nieuwe uitjes te plannen.

 

Maar ook ik, als moeder, wil soms iets met één kind apart doen. Ik kies niet zo snel voor een spectaculair uitje, maar vaker voor een spelletje, helpen met koken of bakken, samen een boodschapje halen. Soms is het gewoon kletsen, ook heel gezellig. Soms bewaar ik een ‘leuk’ werkje wat we samen kunnen doen, zoals zaadjes zaaien in de moestuinbak. Soms maak ik van iets gewoons, iets leuks en gezelligs. Met een kopje thee en iets lekkers kun je het al heel gezellig maken. En onze kinderen zijn gevoelig voor gezelligheid. 😊

 

Onze kinderen worden ook wel eens door opa en oma opgehaald, om daar fijn een dagje te spelen. Voor opa en oma heel leuk om zo een band te hebben met hun kleinkinderen. En voor onze kinderen is het altijd feest. Heerlijk alle aandacht krijgen! De gewone dingen vinden ze vaak het leukst, zoals boekjes lezen, de tuin vegen, de auto wassen. Bij opa en oma mag net iets meer dan thuis. Wat fijn om zo’n opa en oma te hebben!

Vakantie geboekt

Vakantie is luxe! Ik vind het heerlijk om er in de zomer even uit te gaan. Even het huishouden niet runnen. Wij zijn geen kampeerders. Gewoon nog nooit gedaan. We zoeken liever een huisje. Maar ooit hopen we een camper bij elkaar te sparen, en daarmee op vakantie gaan.

 

Dit jaar hopen we 2 weken op vakantie te gaan. Dat is voor het eerst. De voorgaande jaren gingen we namelijk maximaal 1 week. En er waren zelfs 2 zomers dat we thuisbleven. Maar dat had te maken met zwangerschappen. Goed, dit jaar dus maar liefst 2 weken.

Ik schrijf iets over hoe het boeken van een vakantie bij ons is verlopen.

 

We hebben al die jaren een budget gehad van €1.000,-. Dit jaar dus €2.000,- Zou dat wel lukken? Ons gezin is groter geworden, de prijzen zijn gestegen, maar het budget is gelijk gebleven…

 

We hebben onze wensen besproken. Voor de eerste week hebben we iets kunnen boeken voor €1800, maar van dit bedrag hoeven we maar de helft te betalen, want we gaan samen met anderen. Voor dit bedrag hebben we een royaal luxe huis, net over de grens, kunnen boeken.

 

De tweede week willen we alleen met ons eigen gezin vakantie vieren. Ik heb een aantal sites afgestruind. Ik heb de ‘schakeltjes’ uit de krant bekeken. Contact opgenomen met mensen, die me weer gegevens van een beheerder gaven. En uiteindelijk gevonden wat we precies wilden. Op fietsafstand (8 minuten) het strand, maar ook een speeltuin en zwembad op het ‘park’. Het is een ‘niet commercieel’ park. De huizen zijn van particulieren, maar kunnen wel gewoon verhuurd worden. Dit kost ons €800,-.

 

En daarbij wil een kennis van ons graag die weken in ons huis vakantie houden. Inkomsten €500,-. Het kwam zomaar op ons pad. Voor ons is het de eerste keer dat wij dit doen. Ik ben heel benieuwd hoe we het ervaren.

 

Budget:               2 000

Vakantie 1             900 -

Vakantie 2             800 -

Huis verhuurd        500 +

Over                 €  800,-

 

Uiteindelijk blijft er dus nog € 800,- over.

Kijk, dat vind ik een leuke besparing!

 

Mijn tips voor een goedkopere vakantie:

 

-     Ga samen met familie/vrienden, Je hebt wel een groter (en duurder) huis nodig, maar je kan de prijs delen.

 

-     Zoek naar een niet-commercieel vakantiepark. (Ik kwam er toevallig terecht. Niet commercieel heeft vaak ook geen website, ze maken ook geen reclame. Je moet soms net weten dat het bestaat…)

 

-     ‘Verhuur’ je eigen huis (aan een kennis😉)

 

-     O ja, wij nemen zelf bedlinnen mee. Dat scheelt zo’n €9,- per persoon per week. Voor ons dus €108,-. Nou, voor dat bedrag neem ik zelf wel een stapeltje mee. Het liefst zou ik mijn hele bed mee willen nemen, maar dat gaat nou eenmaal niet, haha!

Een nieuw pak en een domme fout

 

Pakken zijn duur. Je bent zó €500,- kwijt. Ja, het pak zelf is dan bijvoorbeeld €300,-. Dan komt er nog €100,- vermaak kosten bij. Dan nog een overhemd en stropdas.

Mijn man had een nieuw pak nodig. Ik vond er één op internet, van €100,-. Bij de Wehkamp. Zullen we het gewoon bestellen en passen? Als het niet past, mag je het terugsturen. Zo gezegd, zo gedaan.

De volgende dag kwam ‘meneer Pakket’, zoals hij hier genoemd wordt. Het pak was behoorlijk gekreukt. En iets te groot. Dus we bestelden een maat kleiner. De dag erna kwam ‘meneer Pakket’ alweer. Weer behoorlijk gekreukt. Maar de maat was perfect. En algauw besloten we, deze kopen we! De andere stuurden we weer terug. Zó handig! (echt, met kleine kinderen wil je niet naar een kledingzaak, überhaupt niet shoppen…)

De dag erna besloot ik om de kreukels uit het pak te gaan strijken. Ik had het pak al een nachtje uit laten hangen. Nu moest de strijkbout eraan te pas komen. Het leek me beter om een theedoek tussen het pak en de strijkbout te leggen. Je kunt soms lelijke glimmende vegen in de stof strijken.

Het wilde niet zo goed lukken. Ik was in ieder geval niet tevreden. Dan het pak maar inspuiten met water. Misschien zakken de kreukels er dan wel een beetje uit. Ik spoot het pak helemaal nat, van voor en achter. Zelfs de vloer werd er nat van. En begon te plakken… Dat is vreemd… En ik rook de geur van Dasty. O nee!! Ik had de verkeerde fles gebruikt om het pak mee in te spuiten. Zo dom! We hebben namelijk een lege fles Dasty omgetoverd tot water-spuitfles. Maar je moet ze niet door elkaar halen met de echte fles Dasty. En dat deed ik dus wel…

Heb ik nu een nieuw pak bedorven? Wat moet ik doen? Zal ik het in de wasmachine doen? Of droogdeppen? Of laat ik het even opdrogen? Een nieuwe bestellen? Even tot bedaren komen… en dan actie! Ik besluit om met een droge theedoek voorzichtig het pak droog te deppen, en daarna laat ik het hangen om verder op te drogen. Ik inspecteer de stof, en concludeer dat er niets van te zien is. Dat is een opluchting!

Mijn man komt thuis. Ik zeg er even helemaal niets over. Hij vindt dat de kreukels er goed uit zijn gegaan. Ik hang het (inmiddels droge) pak in de kast. Eerst ruik ik er nog eens aan. Zelfs de geur is er alweer uit.

’s Avonds vertel ik toch maar wat er met het pak is gebeurd. We kunnen er allebei om lachen… Gelukkig is er echt helemaal niets van te zien!

Een beetje spijt van onze tuin-verbouwing

In de zomer van 2020 is onze achtertuin verbouwd. Dat was in de corona-tijd, je weet het vast nog wel… Ik zeg wel tuin, maar eigenlijk bedoel ik tuinTJE. Want het is echt een heel klein tuintje.

Best jammer… als je kinderen hebt die graag buiten spelen. Die willen rennen en springen. Ze hebben ruimte nodig. En ik zou graag de was buiten willen laten drogen. En schoonhouden. Want schone was is geen speelgoed. Nee, het is ook geen tent…

 

Later toegevoegd: ‘’mama, ik vind de tuin helemaal niet klein…’’ Zo zie je maar, klein is relatief.

 

Maar goed, we hadden het over de verbouwing. We wilden een lekker zitje. Pergola, zonnedoek, lounge-set. Gewoon heerlijk buiten zitten!

En zo geschiedde… Alles eruit. Mooie grijze tegels erin. Pergola, zonnedoek, lounge-set, alles erop en eraan. Aan de ene kant van de tuin een grote bloembak. Aan de andere kant een moestuinbak. Genoeg plek over voor fietsjes, de speelgoed-tractor, zwembadje, waterbaan. Helemaal top!

Maar… toen kwamen de tropische dagen en het zelfs een hittegolf. Het was overal warm… Maar in onze tuin heel warm… Echt héél warm.

Wat ook tegenviel, er kwam bijna geen vogeltje meer in onze tuin. Die hadden er niks meer te zoeken. En ook bijen zagen we veel minder. En die zijn wel handig als je een moestuinbak hebt. Zo jammer!

 

En toen had ik een rigoureus plan. Het moet anders.

-       Het ‘pergola-zonnedoek-loungeset-hoekje’ mag blijven, want daar        hebben we echt heel veel plezier van.

-       De grijze tegels bij de schuur en poort (klein hoekje van 2 bij 2) mag     ook blijven. Samen met een tegelpaadje.

-      Maar de rest moet eruit. De rest moet gras worden. Met planten. Of een   boompje. En misschien kan er wel een mooie blauwe regen tegen de   pergola aangroeien…

 

En wanneer de verandering gaat plaatsvinden..? Het wordt toegevoegd aan de klusjeslijst. Onderaan, dat wel. Maar het stáát erop!

Ons gezin leeft op 1 salaris

Mijn man werkt fulltime, en ik ben thuis bij de kinderen. Voor ons de ideale situatie. Ooit werkten we allebei. Financieel was dat in die periode nodig. Het leverde ons niet alleen geld, maar ook veel stress op. Op mijn werk maakte ik altijd lange dagen. Mijn man had veel reistijd. Oververmoeide kinderen, die veel te laat in bed lagen. Het wilde maar niet wennen…  

 

Toen ons 3^e kind op komst was, wisten we het zeker. We kunnen van het salaris van mijn man rondkomen. Dan gaan we het doen ook! Met 1 salaris betekent het dat we de financiën goed op een rijtje moeten hebben. Zonder negatieve verrassingen. Ook hadden we goed gespaard om deze keuze te kunnen maken.

 

Intussen werk ik al zo’n 4 jaar niet meer. Financieel zijn we er op vooruit gegaan. We hebben goed kunnen sparen. Zo sparen we nu al voor onder andere studies van de kinderen. Daarnaast hebben we in de afgelopen tijd veel aan ons huis verbouwd.

 

Mijn man regelt de financiën. We budgetteren een heel jaar vooruit. Alles wat erin gaat komen, en eruit zal gaan. Overal hebben we een potje voor. We gaan samen zitten, om te overleggen hoeveel geld er in welk potje moet. Dat bepalen we door te kijken naar het verleden en naar de toekomst.

 

Bijvoorbeeld; één van de kinderen gaat dit jaar op zwemles, dan moet het potje ‘kinderen’ met €600,- extra gevuld worden.  

 

En dan kijken we of het uit kan. Als het niet uit kan, moeten we ergens iets minder uit gaan geven. Het kan zijn dat het kledingbudget of het uitgaanbudget verminderd wordt.

 

Ik weet precies hoeveel ik ‘mag’ uitgeven aan boodschappen  of aan het boeken van vakantie. En ik maak er altijd een sport van om er (ruim) onder te blijven.

 

Elke maand kijken we samen hoe het is verlopen. De ene maand zijn de uitgaven hoger dan de andere. Dat komt bijvoorbeeld doordat we kleding moesten kopen in verband met de seizoenswisseling.

 

We zoeken altijd naar de balans tussen enerzijds zuinig leven, en anderzijds wel comfortabel leven. Zo knip ik zelf de haren van mijn man en kinderen. En schilderen wij zelf ons huis. Maar kochten wij vorig jaar wel een nieuwe keuken. Allemaal bewuste keuzes. Zó lukt het ons financieel al 4 jaar.

 

En of ik mijn werk mis? Ik heb het druk genoeg met 4 kleine kinderen, maar hoop in de toekomst, als de kinderen allemaal op school zitten, weer te werken. Misschien vrijwilligerswerk, misschien wel eerst een studie. Het moet in ieder geval te combineren zijn met ons gezin.

Paasfeest en ziek zijn

 

We keken echt uit naar het Paasweekend. Samen naar de Matthäus Passion. Tijd voor gezelligheid met elkaar. Maar, zoals wel vaker in ons gezin gebeurt, liep het allemaal net even anders…

Onze baby was al een aantal dagen hangerig. Tot ik hem op een middag uit z’n bedje haalde, en hij wel heel warm aanvoelde. Z’n temperatuur bleek 40,4. Flinke koorts dus. Het lieve kleine mannetje, hij sliep in mijn armen. Niet veel later lagen er 2 op de bank, ook ziek.

Op zaterdagochtend hakten we de knoop door. Voor ons geen Matthäus Passion. Als onze kinderen zó ziek zijn, gaan wij niet weg. De kaartjes gaven we weg, want ‘weggooien is zonde.’

Waar anderen reageerden met: ‘wat sneu, jullie keken er zo naar uit’, voelde ik me vooral opgelucht. Ik kon bij onze zieke kinderen blijven. Niet veel later voelde ik een enorme hoofdpijn opkomen. En ja hoor, ik werd ook ziek. Flinke koorts. Mijn stem verdween. Best lastig als je alleen maar kan fluisteren.

Grappig detail: mijn man en onze kinderen gingen ook over op fluisteren. Niet omdat ze geen stem hadden, maar blijkbaar fluister je terug als iemand tegen je fluistert.

Gauw nog een coronatest uitgevoerd, maar die was negatief. ‘Gewoon’ griep… (of iets anders, wij noemen hier alles griep😉) En even later voelde ook mijn man zich ziek worden. Alléén onze oudste zoon was en bleef fit.

Ons plekje in de kerk bleef leeg. De taart die ik had gemaakt bleef onaangeroerd. De lekkere hapjes bleven in de koelkast. De één lag buiten op de bank, de ander binnen. Ondanks dat de kinderen ziek waren, gingen ze toch spelen. Even… En dan weer bij één van ons op de bank.

Inmiddels is het maandag, Tweede Paasdag. We knappen allemaal weer wat op. Mijn stem komt weer terug, maar wel een aantal decibellen lager. De één is erg verkouden, de ander moe, de volgende hoest veel. Maar gelukkig eten we weer wat. En rommelen we weer een beetje aan.

Om de kinderen een plezier te doen, bakten we vanmiddag pannenkoeken op het gourmetstel. Dan weet je zeker dat ze eten. En wij aten een broodje carpaccio. Zo leek het toch nog een beetje op een feestdag.

De airfryer ging kapot

 

Elke zaterdag aten wij patat. Of friet. Ik noem het patat. Want ik woon boven de grote rivieren😉 Ik was gewend om dat te eten, bereid in de frituurpan. Je weet wel, die bak olie in de schuur. Heerlijke patat.

 

En toen kwam de airfryer op de markt. Het zou heel veel voordelen hebben. Vooral veel gezonder. Dat leek mij wel wat. Het kwam op de verlanglijst van mijn man. Ik vond het wel een mooi mannen-cadeau. Waarschijnlijk omdat mijn man altijd de frituurpan bedient (en schoonmaakt).

 

We moesten even wennen aan de airfryer. Welke patat is het lekkerst? Maar we vonden de ‘blauwe zakken van de Lidl’ echt een prima vervanger. En zo gebeurde het, dat de frituurpan overbodig was geworden. Jarenlang aten we op zaterdag patat uit de airfryer. Niks bijzonders tot zover.

 

Maar toen… ging de airfryer een eigen leven leiden. Heel bijzonder. Ik stelde hem in op 12 minuutjes. Even later hoorde je ping-ping-ping-ping-ping. En hij stond op 17 minuten. Huhh… dat hadden we niet afgesproken. Ik probeerde de tijd bij te stellen, maar kreeg het niet voor elkaar. Ping-ping-ping. 20 minuten. Oké, ik houd zelf de tijd wel bij…

 

Maar het werd nog gekker. Ik zette de airfryer aan op 12 minuutjes. En het ‘geping’ bleef maar doorgaan tot 59 minuten. Verder kon die niet. En als er een minuut voorbij was, en het klokje 58 aangaf… ping, 59 minuten.

 

Maar het kan nóg gekker. Ik stelde de airfryer in op 12 minuutjes. De airfryer startte. En stopte. En ging uit. Ik loop er naar toe. Alsof tie me aan zag komen, ging die weer aan. Heel braaf. Ik draai me om. Je raadt het al, de airfryer ging weer uit. En aan. En uit. En aan. En uit. En hij bleef uit, wat ik ook probeerde. Ik was het zat. Stekker eruit. Geen patat vanavond…

 

En de airfryer ging weer terug de kast in. Maandenlang aten we geen patat. En dat wende prima. Ik miste het niet eens. Toen ik de keukenkasten schoonmaakte, zag ik de airfryer staan. En bedacht dat ik hem op marktplaats ga zetten. Misschien kan iemand het mandje wel gebruiken. Of is er iemand die airfryers kan repareren.

 

Voordat ik er een foto van maakte, maakte ik de airfryer goed schoon. Ik zette hem eerst op z’n kop, spoot hem in met Dasty. En na even in te laten trekken, veegde en poetste ik hem schoon. En zette hem weer rechtop. Even de stekker in het stopcontact… en de airfryer deed precies wat hij moest doen. Aan, opwarmen, de tijd die ik instelde keurig aftellen, een ‘ping’ als de tijd klaar was. Wat goed..!

 

Zaterdag eten wij weer patat!!

TGTG Coop en Lidl

 

TGTG

 

Too good to go, het is een begrip geworden. Verspilling van voedsel verminderen. Ik vind het een super mooi initiatief. Eten weggooien is zo zonde.

Het mes snijdt aan twee kanten. De supermarkt gooit het niet weg. Wij betalen maar een klein prijsje. En dat stimuleert mij om het ook echt allemaal te gebruiken. En ik vind het altijd heel erg leuk, net een soort kerstpakket. Wat zou erin zitten? En wat ga ik er mee maken?

Het eerste pakket wat ik scoorde komt bij de supermarkt Coop vandaan. Een box van €5,- Zoals altijd tegen de houdbaarheidsdatum aan. Maar dat maakt ons niet uit. Allemaal lekkere en bruikbare producten.

Het enige wat in het pakket zit en ik nog nooit geproefd heb, is gortepap… dat is op basis van karnemelk, brrrr…  Ik stuur een appje naar mijn moeder. Zij lust wel karnemelk. Misschien wil ze het wel hebben. En jawel! Ik stap op de fiets en breng het even. Kijk, zo verspil ik het ook niet. 😉 (was het lekker, mam?)

De tweede box bestelde ik bij Lidl. Het is een groente- en fruitbox voor €3,-. Ook weer een heel mooi en bruikbaar pakket. Vers, en hier en daar een ‘lelijk’ plekje. Dat snijden we er gewoon af. En verder eten we het heerlijk op! Niks mis mee… De vrucht rechts voor op de foto, lijkt op een heel grote sinaasappel.

 

Wist je trouwens dat een bakje basilicum in z’n geheel in de vriezer kan? En als je pesto maakt, gewoon met takjes en al in de staafmixer-kom doet, samen met de andere ingrediënten? Heerlijk!

Nu heb ik voor €8,- al heel wat boodschappen in huis.

Ik koop alleen TGTG pakketten als de koelkast verder zo goed als leeg is. Het moet namelijk wel snel gegeten worden. En de pakketten bij deze supermarkten worden heel goed beoordeeld. Logisch, ze halen de waarde, zijn heel gevarieerd, en de kwaliteit is goed. 

Uitverkoop

 

Donderdagavond. Ik verveelde me. Te moe om een boek te lezen, te vroeg om te gaan slapen. En een drukke dag achter de rug. Ik keek zomaar wat op mijn telefoon. Doelloos. 'Ineens' was ik op de facebookpagina van één van mijn favoriete kinderkledingzaken in de woonplaats. Het eerste bericht wat ik daar las… daar werd ik blij van! Alle uitverkoop 70% korting. Meteen wist ik wat me de volgende morgen te doen stond. Shoppen!

Die vrijdag was ik voor openingstijd al waar ik wezen moet. In wachten had ik niet zoveel zin, dus even gauw naar een andere winkel waar ik nog een boodschap te halen had. Teruggekomen was de winkel open. Eén van de kinderen was mee. Hij mocht moest passen. Ik vond een aantal leuke items voor hem. Zelf werd hij enthousiast van een dino-shirt, maar ik niet. Ook voor de anderen kocht ik een paar kledingstukken. Thuisgekomen liet ik mijn buit zien. Een flinke stapel merkkleren voor 100 euro. Helemaal blij mee. Zoonlief vertelde er nog wel even bij dat hij een dino-shirt had gezien, maar dat die niet mocht van mama. Toen begon het een beetje te knagen vanbinnen. Was ik wel goed bezig geweest? Ik had hem iets geweigerd, en dat terwijl hij nooit zeurt om kleren... En ik ben er nog wel zo’n voorstander om onze kinderen hun eigen kledingsmaak te laten kiezen, puur voor het zelfvertrouwen.

Puntje bij paaltje, we gingen opnieuw naar de winkel. Nu met drie van onze kinderen. Overigens vind ik dat best pittig. Met drie kinderen, en dan keuzes maken. Keuzes maken is al niet mijn sterkste kant, al zeg ik het zelf. En jawel, het dino-shirt hing er nog. We maakten de afspraak dat het een pyjama-shirt is. Een compromis… hij blij, ik blij. Onze andere zoon werd heel enthousiast van een aantal items. Voor onze jongste vond ik een aantal kledingstukken die hij na de zomer wel zal passen. Opnieuw een tas vol (nu voor €70,-), en dat terwijl ik voor een dino-shirt kwam.  

Voor oudste zoon had ik in de eerste ronde al wat gekocht. Hij stelde voor dat we zaterdag opnieuw zouden gaan, zodat hij ook een en ander kon passen. En ja, ik had zo de smaak te pakken, we gingen zaterdag gewoon weer. Zomaar samen, lekker wandelen, nog wat andere boodschapjes…  En waar werd hij enthousiast van? Er hing een zelfde dino-shirt in zijn maat. ‘Mama, ik wil ook zo’n pyjama-shirt’ ‘Prima, pas maar even, maar niet zo hard pyjama zeggen…’ ‘Hoezo?’ (dat is zijn standaard antwoord op alles) Ik hoop dat er niemand uit zijn klas datzelfde shirt heeft, en het wel naar school aan mag. En dat onze zoon dan zegt: ’Die pyjama heb ik ook’. 

Nu rekende ik €40,- euro af. Eenentwintig kledingstukken (alles op de groei) voor 210 euro. Een goede koop lijkt me. En waar ik helemaal blij van werd? Van de reactie van mijn man: 'Regeren is vooruitzien’! 

Concert

 

Een hele tijd geleden (volgens mij al een half jaar) hebben we kaartjes gekocht voor de Matthäus Passion, via Social Deals. De uitvoering is in het concertgebouw in Amsterdam. Prachtige muziek! Heel veel zin in. En we hebben meteen oppas geregeld. Leuk, lekker samen erop uit! Heel belangrijk om ook met z’n tweeën leuke dingen te blijven doen. En voor de eerste keer samen naar een concert!

Toen we de kaartjes kochten, was onze jongste 2 maanden oud. Ik gaf volledig borstvoeding. Kolven en flesjes geven probeerde ik toen niet. Waarom zou ik? Ik was toch altijd thuis, en kon altijd zelf voeden.

En de gedachte dat het nog wel een half jaar duurt, voordat dit concert zou plaatsvinden, stemde mij gerust. Dan kan de baby allang flesjes, groente, fruit, brood… niks aan de hand. Maar je voelt de bui al hangen… onze baby trekt z’n eigen plan. En in dat plan zie je geen flesjes terugkomen. Ook geen fruithapjes. Groentehapjes ook al niet. Wel brood trouwens.

En toen kwam de datum van het concert ineens dichtbij. En dat geeft stress. Even uitgerekend, we zijn wel meer dan 5 uur van huis. Ik wil zo graag. Maar ik weet dat ik niet zomaar zolang weg kan. En ik oefen veel, met eten en drinken. En langzaam maar zeker zie ik verbetering. Met een stapje vooruit, en dan weer een stapje achteruit. Zou het dan toch gaan lukken?

Nu ik dit schrijf, tel ik de dagen tot het concert. Nog maar vijf dagen. En vandaag eet hij niks. Het is de dag van het stapje achteruit. En ik twijfel. Ga ik mee? Of geef ik mijn kaartje aan iemand anders? En ik denk dat ik blijf twijfelen, totdat we zijn geweest. Of niet zijn geweest...