Uitverkoop

 

Donderdagavond. Ik verveelde me. Te moe om een boek te lezen, te vroeg om te gaan slapen. En een drukke dag achter de rug. Ik keek zomaar wat op mijn telefoon. Doelloos. 'Ineens' was ik op de facebookpagina van één van mijn favoriete kinderkledingzaken in de woonplaats. Het eerste bericht wat ik daar las… daar werd ik blij van! Alle uitverkoop 70% korting. Meteen wist ik wat me de volgende morgen te doen stond. Shoppen!

Die vrijdag was ik voor openingstijd al waar ik wezen moet. In wachten had ik niet zoveel zin, dus even gauw naar een andere winkel waar ik nog een boodschap te halen had. Teruggekomen was de winkel open. Eén van de kinderen was mee. Hij mocht moest passen. Ik vond een aantal leuke items voor hem. Zelf werd hij enthousiast van een dino-shirt, maar ik niet. Ook voor de anderen kocht ik een paar kledingstukken. Thuisgekomen liet ik mijn buit zien. Een flinke stapel merkkleren voor 100 euro. Helemaal blij mee. Zoonlief vertelde er nog wel even bij dat hij een dino-shirt had gezien, maar dat die niet mocht van mama. Toen begon het een beetje te knagen vanbinnen. Was ik wel goed bezig geweest? Ik had hem iets geweigerd, en dat terwijl hij nooit zeurt om kleren... En ik ben er nog wel zo’n voorstander om onze kinderen hun eigen kledingsmaak te laten kiezen, puur voor het zelfvertrouwen.

Puntje bij paaltje, we gingen opnieuw naar de winkel. Nu met drie van onze kinderen. Overigens vind ik dat best pittig. Met drie kinderen, en dan keuzes maken. Keuzes maken is al niet mijn sterkste kant, al zeg ik het zelf. En jawel, het dino-shirt hing er nog. We maakten de afspraak dat het een pyjama-shirt is. Een compromis… hij blij, ik blij. Onze andere zoon werd heel enthousiast van een aantal items. Voor onze jongste vond ik een aantal kledingstukken die hij na de zomer wel zal passen. Opnieuw een tas vol (nu voor €70,-), en dat terwijl ik voor een dino-shirt kwam.  

Voor oudste zoon had ik in de eerste ronde al wat gekocht. Hij stelde voor dat we zaterdag opnieuw zouden gaan, zodat hij ook een en ander kon passen. En ja, ik had zo de smaak te pakken, we gingen zaterdag gewoon weer. Zomaar samen, lekker wandelen, nog wat andere boodschapjes…  En waar werd hij enthousiast van? Er hing een zelfde dino-shirt in zijn maat. ‘Mama, ik wil ook zo’n pyjama-shirt’ ‘Prima, pas maar even, maar niet zo hard pyjama zeggen…’ ‘Hoezo?’ (dat is zijn standaard antwoord op alles) Ik hoop dat er niemand uit zijn klas datzelfde shirt heeft, en het wel naar school aan mag. En dat onze zoon dan zegt: ’Die pyjama heb ik ook’. 

Nu rekende ik €40,- euro af. Eenentwintig kledingstukken (alles op de groei) voor 210 euro. Een goede koop lijkt me. En waar ik helemaal blij van werd? Van de reactie van mijn man: 'Regeren is vooruitzien’!