Een nieuw pak en een domme fout

 

Pakken zijn duur. Je bent zó €500,- kwijt. Ja, het pak zelf is dan bijvoorbeeld €300,-. Dan komt er nog €100,- vermaak kosten bij. Dan nog een overhemd en stropdas.

Mijn man had een nieuw pak nodig. Ik vond er één op internet, van €100,-. Bij de Wehkamp. Zullen we het gewoon bestellen en passen? Als het niet past, mag je het terugsturen. Zo gezegd, zo gedaan.

De volgende dag kwam ‘meneer Pakket’, zoals hij hier genoemd wordt. Het pak was behoorlijk gekreukt. En iets te groot. Dus we bestelden een maat kleiner. De dag erna kwam ‘meneer Pakket’ alweer. Weer behoorlijk gekreukt. Maar de maat was perfect. En algauw besloten we, deze kopen we! De andere stuurden we weer terug. Zó handig! (echt, met kleine kinderen wil je niet naar een kledingzaak, überhaupt niet shoppen…)

De dag erna besloot ik om de kreukels uit het pak te gaan strijken. Ik had het pak al een nachtje uit laten hangen. Nu moest de strijkbout eraan te pas komen. Het leek me beter om een theedoek tussen het pak en de strijkbout te leggen. Je kunt soms lelijke glimmende vegen in de stof strijken.

Het wilde niet zo goed lukken. Ik was in ieder geval niet tevreden. Dan het pak maar inspuiten met water. Misschien zakken de kreukels er dan wel een beetje uit. Ik spoot het pak helemaal nat, van voor en achter. Zelfs de vloer werd er nat van. En begon te plakken… Dat is vreemd… En ik rook de geur van Dasty. O nee!! Ik had de verkeerde fles gebruikt om het pak mee in te spuiten. Zo dom! We hebben namelijk een lege fles Dasty omgetoverd tot water-spuitfles. Maar je moet ze niet door elkaar halen met de echte fles Dasty. En dat deed ik dus wel…

Heb ik nu een nieuw pak bedorven? Wat moet ik doen? Zal ik het in de wasmachine doen? Of droogdeppen? Of laat ik het even opdrogen? Een nieuwe bestellen? Even tot bedaren komen… en dan actie! Ik besluit om met een droge theedoek voorzichtig het pak droog te deppen, en daarna laat ik het hangen om verder op te drogen. Ik inspecteer de stof, en concludeer dat er niets van te zien is. Dat is een opluchting!

Mijn man komt thuis. Ik zeg er even helemaal niets over. Hij vindt dat de kreukels er goed uit zijn gegaan. Ik hang het (inmiddels droge) pak in de kast. Eerst ruik ik er nog eens aan. Zelfs de geur is er alweer uit.

’s Avonds vertel ik toch maar wat er met het pak is gebeurd. We kunnen er allebei om lachen… Gelukkig is er echt helemaal niets van te zien!