Portemonnee gesloten, hoe verliep de eerste week?

Vorige week schreef ik dat ik weer terug wilde naar de basis. Geen gekke uitgaven. Gewoon de normale boodschappen, de noodzakelijke uitgaven. En verder geen extra’s. Hoe is dat verlopen?

Om maar met de deur in huis te vallen… niet goed.

Doordeweeks ging het prima. Boodschappen zaten keurig op de 100 euro. Verder deed ik geen uitgaven. 

Op zaterdag moesten we nog tanken. Dat kostte nog ‘even’ 85 euro. Maar als het goed is, doen we er héél lang mee. Maanden…

Toen kwam er een interessante aanbieding voorbij. Een hotelbon. Kostte 56 euro. Een extra uitgave. Maar een besparing op ons nachtje weg in de herfst. Als we dan pas de overnachting boeken kost dat 104 euro. Dus, alhoewel het een extra uitgave was, is het ook een besparing. Ik reken hem goed.✅

En toen bedachten we om even met z’n zessen naar het tuincentrum te gaan. Een leuk uitje. Daar bleek de portemonnee toch niet op slot te zitten. Oeps! 48 euro.

Maar hoe kwamen we er nou bij om zomaar zoveel te gaan kopen?

We wilden inspiratie opdoen voor onze aanpassing aan de achtertuin. We hebben allerlei plannen. Geïnspireerd door de tuin van de mensen waar we op visite waren.

Wat is haalbaar? Wat is betaalbaar? Een groen dak op onze uitbouw bleek onbetaalbaar. Een verticale tuin tegen de muur leek ons wel haalbaar. 

Is een regenton iets voor ons? Welke planten tegen de pergola? Meteen de schutting (die in zeer slechte staat is) vervangen? Gras zelf zaaien?

En terwijl we inspiratie opdeden, vulden we onze kar. Met mooie planten...

Wij hebben nog twee lege potten in onze tuin staan. Die moeten nodig gevuld worden. Bij de één is de plant doodgegaan. In de ander kwam van ’t voorjaar vanzelf allerlei moois in groeien. Waarschijnlijk onkruid, maar ik vond het mooi. Ik heb het erin laten staan. Een tijdje geleden was het uitgebloeid en heb ik het verwijderd. Nu stonden er twee lege potten.

En kijk hoe ze er nu bij staan:

En in huis waren er ook paar cactussen doodgegaan. Eigenschuld… Ik wilde graag de lege potjes weer vullen.

 

Ook kochten we een aantal bolchrysanten en een prachtige groene pot. Zodra de avocadoplant uit z'n huidige pot groeit, mag hij in de nieuwe pot. 

Grappig feitje: De pot is gemaakt van kapotte autobanden. En dat ruik je een beetje. Stiekem vind ik dat dus lekker ruiken. Heel apart.🙈 

We hebben veel inspiratie opgedaan voor de achtertuin. Voorlopig blijft het bij dromen. Pas in het voorjaar hopen we het te verwezenlijken.  

Volgende week weer een nieuwe (serieuze) poging om de portemonnee gesloten te houden. 

Energie meten is weten

Een tijdje geleden kocht mijn man een energiemeter. In gedachten noemde ik het oneerbiedig ‘een speelgoedje’. Maar ik kwam erachter dat het zo gek nog niet is. Het is juist nuttig voor de bewustwording.

Stroom en gas zijn we (net als stromend water) gewend. Ons leven is er mee verweven. Zonder erbij na te denken gebruiken we het.

En toen kwam de energiecrisis...😌

Sinds we de energiemeter gebruiken, ben ik me bewust van de hoeveelheid elektrische apparaten. En dat zijn er veel! Sommigen gebruik ik dagelijks, en zijn écht nuttig. Sommigen zijn vooral gemakkelijk.

Een aantal jaar geleden was ik me helemaal niet zo bewust van elektriciteit of gas. Zo gebruikte ik altijd de warme kraan, ook als ik koud water nodig had. Het eerste water wat eruit komt is toch koud, zo dacht ik. Totdat ik een jaar (of iets langer) geleden opmerkte dat de CV-ketel aansloeg, nadat ik een beker koud water had gevuld. Toen pas begreep ik wat ik aan het doen was.

Ook lette ik toen helemaal niet op stekker en opladers. Die hingen regelmatig ongebruikt in het stopcontact. Soms stond beneden de RO (radio) aan, terwijl ik boven was. Soms brandde overdag nog een lamp op de slaapkamers van de kinderen.

De stekkers en opladers uit het stopcontact, dat houd ik nu al een tijd in de gaten. Ik probeer het ook de kinderen aan te leren. Of het gaat schelen in verbruik weet ik niet. Als het maar een gewoonte wordt. En ik vind het ook netter, geen slingerende opladers en onnodige verlichting.  

Terug naar de energiemeter.

Het eerste wat we gemeten hebben, is onze computer. Even erbij vermeld, het is er één van nog maar een jaar oud, met een groot scherm. We gebruiken de computer voor bloggen, nieuws lezen/kijken, en in deze week keken de jongens drie keer een uur lang filmpjes. (Dat was voor het stilzitten tijdens haren knippen.)

De kosten aan stroom voor één week was: tien cent.

Geen stroomvreter dus.

Daarna was de mobiele airco aan de beurt. Mijn man koelt daarmee een kantoor van anderhalf bij twee meter op de zolder. Een klein hokje, veel raam, op het zuiden, geen zonnewering. De airco stond 2,5 uur aan.

De airco verbruikte in tweeënhalf uur tijd voor 66 cent aan stroom.

Een enorm verschil!😮

Nu zit de energiemeter in onze achtjaar-oude vriezer. Zo gaan we een aantal apparaten meten. Ik ben benieuwd.

Toen was ik ook wel héél benieuwd wat het kost om te douchen. In de zomer (en zeker met zulke warme dagen) douchen we de kinderen (bijna) elke avond. We hebben het gasverbruik voor vier douchebeurten (direct achter elkaar aan) gemeten. Niet met de energiemeter hoor, gewoon even de meterstand bijgehouden. Dat was 0,207 kuub. Voor ons zo’n 20 cent.  

Even ruwe schatting over het gasverbruik:

Wij verbruikten de afgelopen jaren gemiddeld 1200 kuub gas.

Voor douchen, koken (inmiddels inductie, maar voorgaande jaren op gas) en warm water voor afwas of een emmertje sop betaalden wij: €200,- (zo’n 200 kuub)

Het huis verwarmen met de CV kostte ons rond de €1000,- (zo’n 1000 kuub)

Iedere woonsituatie is anders. Daarom even wat aanvullende informatie.

1. Bij ons staat de verwarming elke dag (zodra het nodig is) aan.
2. We wonen in een tussenwoning, achtertuin op het zuiden.
3. Deze cijfers zijn nog van de niet-geïsoleerde situatie. We stoken (heel) soms ons huis warm met het houtkacheltje.

Korter of minder vaak douchen is natuurlijk een goed idee.

Maar de verwarming lager, daar kun je veel meer mee besparen. Je hoeft meteen in de kou te zitten. Isoleren, tochtstrippen, dekentje, gordijnen sluiten, pantoffels. Internet staat vól met tips. Bij de ene tip hoort een investering, de andere tip is gratis uitvoerbaar. Zoek daarom vooral naar tips die passen bij je woon- en financiële situatie.

De prijs

Onthouden. Dat is iets wat ik goed kan. Vooral onbelangrijke dingen. Onnozele details. En cijfers.  

Naarmate ons gezin groter is geworden, en ik daardoor veel aan mijn hoofd heb, onthoud ik juist weer minder goed. Of ’t kan ook horen bij het ouder worden.:)

Ik kende vroeger dus ook alle prijzen van de boodschappen uit mijn hoofd. Daar hoefde ik geen enkele moeite voor te doen. Ik zag het prijskaartje, en blijkbaar zat het dan al meteen opgeslagen in mijn hoofd. Heel handig. Vooral om prijzen te vergelijken bij verschillende supermarkten. Een kwestie van kijken op de prijskaartjes, en mijn hoofd werkte het overzicht bij.

Zoals iedereen allang in de gaten heeft, zijn de prijzen gestegen. Nu weet ik dus niet meer precies de prijzen. Ik ga altijd naar twee verschillende supermarkten. Ik heb dus geen idee waar ik het minst betaal. Wellicht denk je nu: wat maken die paar centen uit? Stel, ik koop 60 artikelen per week. Op ieder artikel zou ik tien cent kunnen besparen. Dan zou het om €312,- per jaar gaan. Dat vind ik de moeite waard. En… het is voor mij een sport geworden.

In de zomervakantie heb ik het mezelf een beetje makkelijk gemaakt met boodschappen halen. Ik bestelde bij PICNIC. Handig, even invullen op de app, en de dag (of twee dagen) later worden de boodschappen gebracht.

Maar nu ben ik benieuwd naar de prijzen. Hopelijk sla ik het weer vanzelf op in mijn hoofd. Mijn hoofd gaat nu over op drie overzichten. Twee supermarkten en PICNIC.

Wat me opviel bij PICNIC:

• De volle melk (1,19) is voordeliger dan bij de supermarkt.(1,29)

• Kwark, drinkyoghurt, vla, muesli, havermout is allemaal gelijk aan de supermarkt.

• Pindakaas (2,19) is een stukje duurder dan bij de supermarkt (1,84)

• Speculoos hebben ze niet in B-merk, dus die is flink duurder. (A-merk is 2,71, B-merk 1,67)

• Afbakstokbrood (0,55) is duurder dan bij de supermarkt (0,48)

• Roomboter (2,50) is duurder dan bij de supermarkt (2,36)

• Eieren, doos van 18 stuks (4,89) zijn duurder dan bij de supermarkt (3,49)

• Gezeefde tomaten (0,59) is duurder dan bij de supermarkt (0,51)

Tot zo ver mijn vergelijking. 

Vanaf nu neem ik dus weer even bonnetjes aan in de supermarkt. De prijzen van PICNIC kan ik in app bekijken. Zó probeer ik weer rond mijn budget uit te komen. Het begint steeds meer op topsport te lijken, haast onmogelijk, en ik word steeds fanatieker.

Portemonnee vanaf heden gesloten

Soms kan ik over een aankoop lang nadenken. Ik twijfel of ik het wel echt nodig heb. Dan vergelijk ik de prijzen nog eens. En ik twijfel nog een poosje. En soms ben ik bereid om het te kopen, en soms blijf ik in mijn besluiteloosheid hangen, en koop ik het niet. Dat is de normale gang van zaken bij mij.

Échter… soms ben ik in een andere fase. Zoals de afgelopen weken.

In de zomervakantie gaven we mijns inziens veel geld uit. Aan vakantie, aan leuke uitstapjes, wat extra boodschappen, klusjes in en rond het huis, twee verjaardagen. 

Het geld bleef maar rollen. Ik zag meerdere bonnetjes van de bouwmarkt rondslingeren, van minimaal €40,- per bon. We deden als gezin een proeverijtje van allerlei verschillende producten uit de supermarkt. Dik €30,-. Gymbroeken €12,-. Bureaustoel €450,-. Zestien(!) kledingstukken in mijn favoriete kinderkledingzaak voor bijna €150,-. En als klap op de vuurpijl kochten we twee tweedehands kinderfietsen. €450,-. Deze bedragen zijn alléén van de laatste week. En wellicht vergeet ik zelfs nog wat. 

Allemaal leuk, lekker, nuttig, handig, noodzakelijk, mooi enzovoorts.

En ik ben blij dat we zulke bedragen 'zomaar' kunnen missen. Met een huishouden van zes personen vliegt het geld er uit!

Maar ineens…

Past. Boem.

De portemonnee zit weer dicht. De bereidheid tot kopen is verdwenen. Vanaf nu gaan we weer normaal doen. Geen gekke uitgaven meer. Gewoon de wekelijkse boodschappen. De gebruikelijke uitgaven. Als het écht noodzakelijk is, dan wil ik een extra uitgaven doen. En daar blijft het bij.

Weer terug naar de basis.

Pleidooi

Hier volgt mijn pleidooi voor bezems.

In de beide vakantiehuizen waar we de afgelopen weken verbleven, was er naast een stofzuiger ook een bezem in huis. Een binnen-bezem. Die heb ik thuis niet. Daarom kon ik het niet laten om die uit te proberen.

En wat bleek?

Ik houd ervan. Vegen. Zoveel voordelen vergeleken met stofzuigen.

• Het gebruikt geen stroom.

• Het maakt geen lawaai. Ik heb een hekel aan de herrie van de stofzuiger. Het geluid van de bezem over de vloer vind ik daarentegen een héérlijk geluid. (Ja, beetje vreemd, meer kan ik er niet over zeggen)

• Het vult geen dure stofzuigerzakken mee.

• Het zorgt ervoor dat je intensiever beweeg.

• Je ziet wat je opveegt. (lees: je zuigt geen kleine stukjes speelgoed op)

• Het is iets makkelijker uit te besteden aan de kinderen dan stofzuigen. (lees: vanaf nu ruimen ze hun eigen geknoeide hagelslag op)

Ik blijk ineens fan te zijn van bezems. Nooit gemist. En nu ineens? Ik móét zo’n ding hebben. Thuisgekomen heb ik er meteen één gekocht. Een mooie, fijne, zwarte, zachtharige borstel. En een stok. En een fijne stoffer en blik erbij.

Dus nu zet ik onze (één-jaar-oude) stofzuiger op marktplaats? 

Nee absoluut niet! 

Ik blijf ook 'lekker' stofzuigen. Maar minder frequent. Niet meer na elke maaltijd. Dát kan vanaf nu met de bezem.

Proeverij

De laatste week van de vakantie kwamen we langzaamaan weer in het ritme. We vroegen de kinderen wat ze nog graag wilden doen. De wensen waren bescheiden. Naast ‘op vakantie gaan’, hebben we van alles met ze gedaan: barbecueën, gourmetten, fietsen, natuurspeeltuin, spelletjes doen, naar de bibliotheek, naar de markt, logeren.

Er stond nog één wens op het lijstje. Een proeverij. Het idee van zoon A. Hij wilde allemaal producten kopen die bij nog nooit had geproefd. En dan samen proeven. Ik vond het een superleuk idee!

Hij ging samen met papa naar een supermarkt. Even een andere supermarkt dan die bij ons in de buurt. Ze kwamen terug met een tas vol lekkers (of niet-lekkers). 

Hij had het volgende uitgekozen:

Katjasnoep-ijs, zure snoepjes, confettikoekjes, stukjes kokos, haverrepen, fanta, tutti frutti, macarons, ander smaak fanta, groentechips, buggle (chips), japanse mix, lolly.

Op een houten plank stalden we alles uit.

Mijn man en ik deden serieus mee. Simpel, proeven, en een cijfer geven. Alléén de laatste ronde sloegen we over. Lolly’s. We hadden genoeg zoetigheid geproefd.

Zoon A deed ook heel serieus mee. Met z’n pen en papier. Hij was een beetje de baas.

Zoon B zat er ook bij, maar verdween regelmatig onder tafel. Waarschijnlijk omdat het hem te vies leek om te proeven.

Zoon C stopte al vrij snel met meedoen. Hij durft het meeste niet in z’n mond te doen.

Hij had bijvoorbeeld heel veel zin om een macaron (zo’n mooi Parijs’ koekje) te proeven. Zodra hij er één in z’n hand had, kneep hij er een beetje in, waardoor het koekje indeukte. Dan hoeft hij het al niet meer.

Ook probeerde hij een slokje fanta. Hij heeft nog nooit iets met koolzuur gedronken, dus hij schrok heel erg.

Alléén het snoep vond hij lekker.

Sowieso is zijn smaak vrij bijzonder. Als wij hem niet sturen, dan eet hij alléén maar brood met speculoos of chocopasta. Z’n avondeten lust hij bijna nooit. Tegenwoordig moet hij het wel proeven van ons, anders leert hij het nooit.

Ik maak me er (nog) niet zo druk over. Bij de oudste twee kinderen is het ook goed gekomen, vanaf dat ze naar groep 1 gingen. Na een schooldag hadden ze enorm trek. Dan eten ze alles.

Zoon D deed uiteraard niet mee.

De score:😉

 

Het was een gezellige middag. En we hebben meteen afgesproken om het in de winter nog eens te herhalen. Dan mag zoon B uitkiezen in de supermarkt. Ik ben heel benieuwd wat hij uitkiest.

De laatste dagen vakantie

Nog één weekje vakantie

Onze laatste week vakantie is ingegaan. We denken weer wat vaker aan werk en school. We raken er zelfs weer een klein beetje aan toe. Een normaal proces…

Het is érg warm. Leuke dingen doen valt niet mee. Het bos is heel droog en stoffig. En blijkbaar hebben we er ook even genoeg van. Daarom zijn we veel thuis. En wat ga je dan doen? Juist… klusjes.

De meneren die onze gevel hebben geïsoleerd, hadden erbij gezegd dat de scheur dichtgemaakt moest worden. Dat is inmiddels gedaan. Afgevinkt.

We hebben ook maar radiatorfolie achter de radiators geplakt. Wie weet scheelt het iets. Alle kleine beetjes…

En we zijn een radiator-ventilator rijker. Als het goed is, besparen we er mee op het gebruik van gas. De ventilatoren zijn bevestigd onder de radiator. Als de radiator warm is, start de ventilator met rondblazen van de warme lucht. De woonkamer zou dan sneller warm zijn. Uiteraard hebben we het nog niet uitgeprobeerd... 

Mijn man haalde bij de bouwmarkt ook nog een ‘energiemeter’. Het is een soort stopcontact, die je in het stopcontact kunt doen. (Snap je hem nog?) Dan de stekker erin van het apparaat wat je wilt meten. Momenteel zit hij in de computer. Na een week meten, rekenen we uit wat de computer ons kost aan energie. En dat kunnen we bij meerdere apparaten gaan doen. Stukje bewustwording. Hou ik van. Lekker analyseren.

En ja, wellicht kost dan ding meer geld dan dat het gaat opleveren. Daarom boek ik hem even weg onder hobby.;) Grapje hoor, ik boek helemaal niks.

Een leuke financiële meevaller: ik controleerde even of er subsidie is aan te vragen op ‘kleine energiebesparende maatregelen’. Ja hoor, er was nog een klein budget in onze gemeente. We vulden alle gegevens in, en scannen de kassabonnen. Hoppa, €50,- subsidie. De kosten die we hadden gemaakt waren €192,-. Dan is €50,- een leuke en welkome teruggave.

Verder zijn we ons een beetje aan het klaarstomen voor het nieuwe schooljaar. Zo heb ik de oudste twee kinderen geknipt. Althans, hun haren. En we hebben een paar gymbroeken weten te scoren.

Het planbord is weer volgeplakt en volgeschreven.

Mijn man heeft een nieuwe bureaustoel gekocht. Dat was hard nodig. De oude was al een afdankertje. Maar sinds mijn man regelmatig rugpijn heeft, besloten we dat er een nieuwe bureaustoel moet komen. Hij heeft nu een heel goeie gekocht. Dat hopen we althans. De prijs was er wel naar. De oude ging naar de kringloop. Hopelijk krijgt die nog een nieuw leven.

Langzaamaan komt er weer structuur…

Maar nu nog even genieten van de laatste paar vakantiedagen.

Toen we thuiskwamen...

De twee weken vakantie liepen ten einde. Het voelde veel langer. Maar toch kwam er een einde aan. Op de laatste avond pakten we vast de koffers in. De kinderen sliepen. Veel handiger.

De ochtend van vertrek gaf ik de kinderen allerlei klusjes. De één moest het afval wegbrengen. De ander sjouwde tassen naar buiten. De volgende veegde de tuin aan. De jongste deed een slaapje. En terwijl mijn man alles opruimde, poetste ik het huisje. Zo hadden we het afgesproken. Schoon opleveren.

Ruimschoots binnen de afgesproken tijd was het al klaar. Alles ingepakt en alles schoon. Na een kort praatje met de verhuurder, en de wens uitgesproken te hebben dat we dolgraag nog een keer komen, konden we vertrekken. Rijden maar, richting huis. Waar ik normaal gesproken enorm naar huis verlang, was dit de eerste vakantie dat ik nog wel een poosje had willen blijven. Niet alleen om het huisje en de aardige mensen, maar ook om het afkoelen in de zee en het zwembad. Maar we konden niet blijven. Het huisje was al verhuurt aan anderen.  

Na een rit van een paar uur, inclusief de nodige file, kwamen we thuis. En toen voelde ik het toch. Fijn! Thuis!

Het eerste wat me opviel was de vloer. Wat een mooie vloer hebben we toch… En ons huis leek me groter dan ik had verwacht. Zo netjes. En de kleuren, wow! Gek, dat zulke dingen me pas opvallen als ik een paar weken weg ben geweest.

We pakten koffers uit, de wasmachine werd aan het werk gezet, alles werd gelucht, de post werd doorgelezen. De kinderen gingen, nadat ze hun eigen koffer hadden geleegd, met de lego spelen. Dat hadden ze het meest gemist.

’s Avonds zaten we met z’n tweeën buiten. Het werd al snel donker. Gezellig, de lampjes aan. Wat hebben we het toch goed thuis.

En dan lekker slapen. Want ons bed heb ik écht gemist..!

Hoe het was?

Ons vakantieavontuur zit er weer op. Hoe het was? Niet in een enkel woord uit te drukken.

Het was kort en lang tegelijk. Kort omdat het nu alweer voorbij is. Lang omdat we nooit eerder twee weken achter elkaar weg zijn geweest.   

Het was ontspannend en vermoeiend tegelijk. Ontspannend, want we waren uit de vaste patronen. Vermoeiend, want de kinderen sliepen vooral de eerste nachten slecht.   

Het was uitdagend en simpel tegelijk.

Het was lui. Heerlijk lui.

Het was rommelig. Na een week België verkasten we naar Zeeland. We leefden uit de koffers.

Het was grappig dat we een doolhof in zijn geweest, en de uitgang niet hebben gevonden.

Het was tegenvallend dat we een stadje bezochten, maar het bleek niks voor te stellen en de winkels waren bijna allemaal gesloten.

Het was ook héél zanderig. Spelen op het strand. Het zand neem je ongewild mee naar huis. Als je dan ’s nachts op je blote voeten een fles drinken haalt voor één van de kinderen… dan pas voel je hoeveel zand er eigenlijk nog op de trap ligt.

Het was ook heel feestelijk. Twee jarigen! Hoe gezellig is dat! En handig. Verjaardagen vieren ging nog nooit zó gemakkelijk. En met de cadeaus speelden de kinderen alle dagen.

Het was ook een beetje zielig. Zoon D kreeg een ontsteking op z’n tong. Hij at niet meer. Hij duimde niet meer. Hij kwam haast niet in slaap. Maar gelukkig ging het na twee dagen weer over. Om het maar niet te hebben over z’n darmen… Vermoedelijk verdroeg hij het kraanwater niet goed. Brrr.

Het was simpel. Zonder agenda. Zonder besef van tijd. De variatie bestond uit strand, zee en zwembad. O ja, en fietsen. Van het huisje naar het strand. En weer terug.

Het was ook zonnig en droog. Voor ons ideaal vakantieweer. Maar de natuur had (en heeft) het zwaar.

Het was ook leerzaam. Zoon A leerde me dat de Noordzee ondiep is. Vooral als je het vergelijkt met de Atlantische Oceaan. O ja, en de haven van Rotterdam is de op drie na grootste ter wereld. Met z’n schepnet deed hij vondsten. Krabben, kwallen, tongetjes, garnalen. Ik leerde van zoon C dat er ‘zweetvliegtuigen’ zijn. En dat je moet ‘brillen’ als je uit de douche komt.

Het was ook handig dat zoon C en D 'bang' waren voor water.

Het was voor het eerst dat ik nog wel langer had willen blijven.

Tja, wat valt er nog meer over te zeggen?

We hebben een pot met schelpen in de kast liggen. Telkens als we daar naar kijken, denken we terug aan alles. Aan een korte, lange, ontspannende, vermoeiende, uitdagende, simpele, luie, rommelige, grappige, tegenvallende, zanderige, feestelijke, zielige, zonnige, droge, leerzame vakantie.

Tijdelijk geen blog

 

Beste lezers,

Op dit moment zijn we op vakantie. We genieten!

Schrijven zoals ik in de voorgaande weken dagelijks deed, kost me minstens drie kwartier per dag. Het kost me ook de nodige concentratie. Ik had verwacht dat ik elke dag wel even tijd vrij kon maken om te schrijven. Maar het lukt me niet.

Ik vind het fijn om in de vakantie geen (of zo min mogelijk) gebruik te maken van internet. Alle tijd voor en met elkaar.

Daarom schrijf ik de komende twee weken niet.

Hopelijk na de vakantie weer!! Want schrijven is wel echt mijn hobby geworden..

Groetjes Liselot