Portemonnee vanaf heden gesloten

Soms kan ik over een aankoop lang nadenken. Ik twijfel of ik het wel echt nodig heb. Dan vergelijk ik de prijzen nog eens. En ik twijfel nog een poosje. En soms ben ik bereid om het te kopen, en soms blijf ik in mijn besluiteloosheid hangen, en koop ik het niet. Dat is de normale gang van zaken bij mij.

Échter… soms ben ik in een andere fase. Zoals de afgelopen weken.

In de zomervakantie gaven we mijns inziens veel geld uit. Aan vakantie, aan leuke uitstapjes, wat extra boodschappen, klusjes in en rond het huis, twee verjaardagen. 

Het geld bleef maar rollen. Ik zag meerdere bonnetjes van de bouwmarkt rondslingeren, van minimaal €40,- per bon. We deden als gezin een proeverijtje van allerlei verschillende producten uit de supermarkt. Dik €30,-. Gymbroeken €12,-. Bureaustoel €450,-. Zestien(!) kledingstukken in mijn favoriete kinderkledingzaak voor bijna €150,-. En als klap op de vuurpijl kochten we twee tweedehands kinderfietsen. €450,-. Deze bedragen zijn alléén van de laatste week. En wellicht vergeet ik zelfs nog wat. 

Allemaal leuk, lekker, nuttig, handig, noodzakelijk, mooi enzovoorts.

En ik ben blij dat we zulke bedragen 'zomaar' kunnen missen. Met een huishouden van zes personen vliegt het geld er uit!

Maar ineens…

Past. Boem.

De portemonnee zit weer dicht. De bereidheid tot kopen is verdwenen. Vanaf nu gaan we weer normaal doen. Geen gekke uitgaven meer. Gewoon de wekelijkse boodschappen. De gebruikelijke uitgaven. Als het écht noodzakelijk is, dan wil ik een extra uitgaven doen. En daar blijft het bij.

Weer terug naar de basis.