Zorgen om inflatie?

Wij zijn een gezin met 1 kostwinner. Dat is in deze tijd niet zo gebruikelijk. Meestal moeten de man en vrouw allebei werken om financieel rond te kunnen komen. Bij ons niet. Mijn man verdient genoeg. En we zijn gauw tevreden. Dat bij elkaar opgeteld, maakt dat het lukt.

De vaste en variabele lasten stijgen enorm. Het salaris stijgt een klein beetje. De kinderbijslag een heel klein beetje. Het is niet in verhouding tot elkaar. Onze koopkracht daalt.

Maak ik me zorgen? Nee… Maakt mijn man zich zorgen? (is een veel relevantere vraag) Antwoord: nee.

Waarom niet?

Even de vaste en variabele lasten ontleden.

Brandstof.

Wij hebben 1 auto (een zevenzitter, een tweedehandsje). We rijden maximaal 5.000 km per jaar. Ik probeer alles wat dichtbij is te fietsen. In januari hebben we getankt voor €100,- en daarna in mei weer. Omdat we zo weinig gebruik maken van onze auto, heeft de prijsverhoging van brandstof geen enorme impact op ons budget.

Overigens heeft mijn man ook een auto van de zaak. Vóór de aanschaf van onze zevenzitter, reden we de leaseauto ook privé. Anderhalf jaar geleden kochten we onze zevenzitter, en reden we niet meer privé in de auto van de zaak. Dat bleek een goede besparing te zijn. Bijtelling was rond de €250,- per maand. Onze zevenzitter kost ons gemiddeld € 90,- per maand.

Boodschappen

Ik heb al meer over boodschappen geschreven. Sinds januari van dit jaar let ik weer goed op de prijzen. Bijna alles is duurder geworden. Toch overschrijd ik het budget zelden. Ik kan besparen door optimaal gebruik te maken van de aanbiedingen. En verder alléén te kopen wat ingepland staat. Als ik duur uit ben is dat vaak door het kopen van vlees en alcoholische drank. Zolang ik daar niet (veel) van koop, blijf ik in de buurt van m’n budget.

Uitgaan

Sinds corona zijn we het een beetje verleerd. De laatste keer dat wij in een restaurant hebben gegeten is bijna 2(!) jaar geleden. Voor 2 personen betaal je al gauw €100,-. En dat vind ik echt veel geld.

Ik kook graag en ben creatief in de keuken. Met het hele gezin uiteten is nog maar 1 keer voorgekomen. Bij een Italiaans restaurant. Eén van de kinderen wilde pizza en de anderen patat. De pizza was ‘niet lekker’ en de patat ‘ook niet lekker’. Dat was dus eenmalig. We doen de kinderen er geen plezier mee.

Eten bestellen deden we bijna nooit. Hooguit als er iemand jarig is. En dan vaak van de Chinees, waar we voor €26,- 2 keer van kunnen eten.

Even op een terrasje neerploffen doen we ook nooit. We nemen vaak flesjes water en thermosflesjes thee mee als we gaan fietsen of wandelen. Dan kunnen we midden in de natuur genieten van ons eigen drinken.

Wel halen we soms een ijsje bij de ijssalon. Dan betalen we al gauw €15,-. En dat vind ik een prima bedrag. We gaan het niet wekelijks doen, maar soms maakt het de dag wel feestelijk.

Ieder jaar gingen mijn man en ik ook samen een nachtje weg. Dat hebben we ook al een tijdje niet meer gedaan, maar we hopen in het najaar/winter weer samen een nachtje weg te gaan.

Uitgaan is voor ons geen grote kostenpost. Hoe groter ons gezin geworden is, hoe meer we van ‘gratis’ uitjes zijn gaan houden. De natuur in.

Energie

Over ons energiecontract heb ik ook geschreven. We zijn €38,- per maand omhoog gegaan. We verwachten dit jaar een bedrag terug te krijgen. Dit jaar zijn we ook aan het isoleren geslagen. We hopen daarmee het verbruik te beperken.

We maken dus nu wel extra kosten (van ons spaargeld), maar we denken dat het zich uitbetaald in geen verdere stijging van de energierekening.

Goede doelen

Via de kerkelijke gemeente waar wij lid van zijn, geven we aan goede doelen. Elke kerkdienst zijn er verschillende doelen waar we aan kunnen geven. En we maken ook wel eens een gift over. Het klinkt als een ‘makkelijke’ bezuiniging om te stoppen met giften.

Maar nee. Tel maar eens hoe groot onze welvaart is. Die welvaart krijgen we niet voor onszelf. God bestuurt het zó, dat wij de financiële middelen hebben. Wij kúnnen geven. Aan degenen die het nodig hebben. Dus nee, hier zouden we niet graag op willen bezuinigen.

Overigens ben je niet alléén met geld goed voor anderen. Ook je talenten inzetten. Vrijwillig meedenken en meehelpen. Maar goed, dat is een ander verhaal.

Kleding

Een voordeel dat we vier jongens hebben. Ze kunnen elkaars kleren dragen. We krijgen ook regelmatig wat ‘toegestopt’. En ik wacht tot de uitverkoop. We hebben een budget van €300,- per maand, maar dat is héél ruim.

Overigens merk ik nog niet echt dat kleding duurder is geworden. Geen idee of dat komt omdat ik te weinig shop, of dat die prijsverhoging nog moet komen. Prijsvergelijken met kleding vind ik vaak lastig. Iets met appels en peren.

Overige kosten kinderen

Kinderen zijn duur (hoor je vaak). Wij kregen ze gratis. Maar het brengt wel veel kosten met zich mee. Waar we het eerst nog over luiers hadden, gaat het nu over brillen, zwemles, fiets, voetbalschoenen. En dat valt in een andere prijscategorie dan luiers. Daarom houd ik Marktplaats in de gaten. Ik denk dat we in deze categorie wel zullen merken dat de prijzen flink gestegen zijn. Maar geen zorgen, we hebben een spaarpot. 

Meevaller: onze derde zoon zit nu voor de laatste maand op de peutergroep. Vanaf de volgende maand scheelt ons dat €60,-

Al met al hebben we dit jaar tot nu toe al een leuk bedrag kunnen sparen.

Ken je het verhaal van Jozef uit Genesis 41? Eerst kwamen er zeven vette jaren (welvaart). En daarna zeven magere jaren (honger).

Misschien zijn we wel aan het einde van onze vette jaren gekomen. We hebben in de tijd van welvaart geld opzij gelegd. Mocht er nu jaren van flinke koopkrachtdaling komen, dan kunnen we terugvallen op het gespaarde geld.

Mochten we het niet meer redden op 1 salaris, dan is het logisch dat ik weer ga werken. En dat is ook helemaal prima.