Ziet een haaientand er zo uit?

Na een regenachtige maandag kwam een zonnige dinsdag. We hadden ons voorgenomen om dubbel en dwars te genieten van het strand. De voorspellingen voor deze week zijn niet zo best. We moeten gewoon alle mogelijkheden benutten. Want voor ons kan er niets op tegen het strand. We hebben het over wandelen, fietsen, naar een stadje, naar een restaurantje, rondje rijden, naar een uitkijktoren, Neeltje Jans, of noem het allemaal maar op, maar het strand wint het altijd!

Dinsdagochtend, toen de laatste bui overtrok, fietsten wij al naar het strand. Dat kleine beetje regen onderweg hebben we maar voor lief genomen. Het was eb, en we waren in het begin de enigen. Nou, niet helemaal de enigen. Er was een tractor met een kar, en een graafmachine, met daarbij werkmannen. Onderaan de duin werd zand weg geschept en een eind verder, midden op het strand,  werd het zand in bulten gekiept.

Zoon A en B waren, samen met mijn man, al gauw in en rond het water met een schepnet in de weer. Zoon D zat heerlijk te spelen met het zandbakspeelgoed wat ik elke keer voor hem meesjouw. Een tijdje later verzamelde hij schelpen. Hij regelde dat z’n broers een schepnet met schelpen bij hem kwamen brengen. Daar speelde hij heerlijk mee.  

Echter, zoon C, had helemaal geen zin in strand. Z’n hele houding sprak ervan. Ik was gaan zitten bij vlakbij D. C ging achter mij zitten, zodat mijn ‘brede’ rug de wind voor hem tegenhield. Hij kan zo mopperen… over de wind en de kou en dat het strand saai is. Het bleef maar doorgaan. Maar ja, we kunnen het niet voor iedereen helemaal naar wens maken.

Op den duur draaide hij toch nog bij, en speelde hij gezellig met de anderen.

De jongens deden nog een vondst met het schepnet. Het moest wel een haaientand zijn volgens A. Thuis hebben we even gezocht op internet, maar het lijkt toch iets anders te zijn. Maar wát, dat weten we niet.

We gingen weer naar huis om te eten. Ik neem nooit eten mee naar het strand. Soms zie ik iemand een pak koeken of broodjes openen en ineens vliegen er van alle kanten meeuwen aan. Brrr… en de meeuwen zijn brutaal. Ze pikken soms brood zo uit iemands hand. Dus nee, ik neem geen eten mee. Bovendien, eten met overal zand…

Na de lunch ging D slapen. Het begint een beetje in ons ritme te komen dat we dan allemaal even gaan lezen. Na een tijdje zijn de jongens uitgelezen en gaan ze naar het speeltuintje of het zwembad. Deze keer het zwembad, samen met papa, want het was lekker zonnig. Ook fris hoor, en het zwembad onverwarmd.

Zwemmen is heerlijk, maar zodra je eruit gaat wordt je zo koud. Dus na het zwemmen gauw een badlaken om en rennen naar huis. Dat is een beetje hoe het gaat.

Na een tijdje kwamen ze weer terug, lekker opgefrist. Ze gingen binnen spelen.

Ik was bij het huisje gebleven, lekker lezen in de tuin. ‘Mama, ik verveel me.’ Ik vroeg wat ze wilden gaan doen. ‘Nog een keer zwemmen.’ Ik ben helemaal niet zo’n held in koud water, maar vooruit, ik ging met ze mee.

Toen ik bij het zwembad aankwam, sprong zoon B er zo, hup, in. Zoon C raakte met z’n teen het water aan, en daar hield hij het bij. Hij is zo’n koukleum…

Ik ging het water in tot m’n knieën, maar het was écht verschrikkelijk koud. Niet te doen, dus gauw er weer uit. Maar dat kon ik eigenlijk niet maken tegenover B die er al lekker ingesprongen was. Dus ik ging eerst maar rondjes rennen rondom het zwembad. Van rennen krijg je het warm, en dan is een sprong in het water misschien wel verfrissend. Zo gezegd, zo gedaan. En ja, toen was het best lekker. Ik moest wel blijven zwemmen. Zodra ik op de kant klom, kreeg ik het al koud. Na een tijdje gingen we er weer uit. Het was toch wel heerlijk om even te hebben gezwommen.

Toen D wakker werd, en we wat gedronken hadden, gingen we weer naar het strand. Nu had C er wel zin in. Het was prachtig weer, dus het was nu stukken drukker. Het was nu vloed, dus het strand was veel korter. Het was weer écht genieten. Alles is er leuk. Het zand, de schelpen, het water, de wind, de golven, de duinen, het weidse, de ruimte, geluid van het water en de wind, de luchten, de mensen, de dieren, en vooral de blije gezichten van mijn man en jongens.

En natuurlijk is het niet alléén maar leuk. Zand in je ogen is bijvoorbeeld helemaal niet leuk. In je mond is trouwens ook niet leuk. Of een dekseltje dat wegwaait. Of dat je roept maar ze horen je niet. Maar dat zijn de dingen die ik niet te lang onthoud. De herinneringen liggen in het genieten!  

Iets heel anders dan het strand dan… anders wordt het wel heel eentonig hier he.

Er staat een pruimenboom bij ons huisje. Hij hangt helemaal vol met vruchten. Van die mooie, rijpe, sappige pruimen. Er zijn ook al veel pruimen afgevallen. Sommige pruimen worden overrijp. Ik kon het gewoon niet aanzien. Thuis hebben wij namelijk ook een pruimenboom waar dit jaar een stuk of 10 pruimen aan groeiden. Van die 10 is de helft er per ongeluk ‘door de voetbal’ eruit geschopt. We hadden dus maar een heel bescheiden oogst. En hier hangt de boom gewoon vol! En niemand die ze plukt. Daarom hebben wij een paar handen vol geplukt en gegeten. Heerlijk!