Mekkerstee en Zierikzee

Wat vliegen de dagen hier voorbij! Een teken dat we ons goed vermaken.

Dinsdag was zoon D jarig. Hij is twee jaar geworden. Maandagavond haalden we met elkaar herinneringen op van z’n geboorte en de kraamweek. De jongens weten er nog veel van en kijken er heel fijn op terug.

We vierden z’n verjaardag eigenlijk heel eenvoudig. ’s Morgens haalden we bij de bakker lekkere gebakjes. We dronken koffie samen met mijn zus, zwager en neefje. Na de koffie gingen we even naar één van de speeltuintjes op het park. We namen de metaaldetector mee. De metaaldetector is van zoon B, maar mijn man en ik gebruiken het ding nog het meeste🙈. Vooral in speeltuintjes, want daar slaat bij mij al snel te verveling toe. Een kwartiertje meespelen vind ik leuk, maar daarna ben ik het zat. Dan is een metaaldetector precies een leuke bezigheid (vind ik).

En de metaaldetector piepte regelmatig hoor. Even graven en zoeken… de ene keer was het een bierdop, de andere keer een schroef, maar ook een aantal keer een muntje. 2 cent, 5 cent, 20 cent en 1 euro. En zelfs… het toppunt… een ring. Verbogen en er mist een steentje of parel, dat wel.

Woensdag zijn we naar de Mekkerstee geweest. Op aanraden van bloglezer Helena. Nog bedankt voor de tip!

De Mekkerstee is een geitenboerderij, kaasmakerij, landwinkel, speeltuin en restaurant. En ook een zorgboerderij. Het was woensdagochtend nat, dus de speeltuin viel tegen. Binnen was gelukkig ook van alles te bekijken. We hebben heel veel geiten gezien. Zoon C was er bang voor, al die mekkerende geiten die soms met hun kop heel dichtbij kwamen. Hij dacht: ik kruip gauw in de lege buggy. Was er precies een heel klein jong musje in de buggy gaan zitten. C zat bijna, maar toen ontdekte hij het musje. Hij was zó geschrokken, dat hij het liefst direct terug naar de auto wilde. M’n man ontfermde zich over het musje, en de buggy was weer vrij. Gelukkig zakte z’n angst later weer. Ik herkende er mezelf in, ook helemaal geen dierenvriend. Het gevoel altijd op je hoede te moeten zijn bij dieren, want ze zijn onvoorspelbaar.

Hiermee konden de geiten zichzelf een rug massage geven.

Er waren nog veel meer dieren te bewonderen. Varkens, kippen, pony's, konijnen. 

De Landwinkel was een feestje op rond te kijken. Zulke heerlijke dingen. We proefden hun zelfgemaakte geitenkaas en kochten er een stukje van. We kozen een aantal soorten losse thee uit. Er was nog veel meer lekkers en moois te koop, maar we hielden ons in. Het was namelijk bepaald niet goedkoop.

In de kaasmakerij werd ondertussen ook gewerkt. We konden door het glas zien wat er gebeurde. De bakken waarin de wrongel en de wei gescheiden werden, het scheppen en in vormen doen van de kazen, de pekelkamer. Ik heb zelf in de kaas gewerkt, dus ik voelde veel enthousiasme.

In het restaurant genoten we van een lekker ijsje, van eigen ijsbereiding. Ik was een beetje bang dat het van geitenmelk zou zijn, en dus een aparte smaak zou hebben. Maar het had helemaal geen gekke smaak. M’n man bestelde een ijskoffie. Dat is koffie met een bol vanille ijs en een flinke dot slagroom. Ik hield het bij een cappuccino.

Donderdag zijn we een poosje naar Zierikzee geweest. Een prachtig oud stadje! We hebben er rondgekeken. Vooral het water met de grote vissersschepen vonden de jongens prachtig. Ik vond zelf alle panden en gevels heel erg mooi. Na een paar uurtjes waren de jongens het wel weer zat. Zelf had ik gerust langer willen blijven.

De vier gebroeders, herkenbaar...!

En natuurlijk waren we weer veel op het strand te vinden. Ideaal om daar zo dicht bij te zitten.

Zoon B vroeg zich af of we niet altijd hier zouden kunnen blijven. Daar begon A heel praktisch over na te denken. Dat we het huis dan zouden moeten kopen. De trampoline konden we wel ingraven. Onze tafel paste ook wel in de kamer. Er is vast wel een school in de buurt. Dus, volgens hem kon het. B vroeg of papa dan ook altijd bij ons zou zijn. Nee, dan moet papa weer werken. En jullie naar school. Dat vond hij dan weer jammer…!