Tafeltje dekje

Ineens is het alweer woensdag. De zon schijnt. Mijn man is met de oudste twee naar het zwembad. Zoon C speelt heerlijk met z’n cadeaus. Zoon D ligt te slapen. Tijd om even de laptop open te klappen en m’n gedachten te laten gaan over de afgelopen dagen.

Vrijdagavond zijn we lang op het strand gebleven. Het was een zonnige avond. Daar moesten we écht even van genieten. Want de dagen erna werd het héél nat. Zaterdag lukte het nog om tussen de buien door twee keer naar het strand te gaan. Zoon D had een gelukje. Hij mocht met z’n neefje mee naar de Mekkerstee.

Zondag was het heel de dag regen. Poeh… We waren zó blij dat we niet in een tent zitten… Maandag werd het weer wat droger en zonniger, maar wel fris. Het dag van speeltuintjes en strand.

Dinsdag was zoon C jarig. Hij werd vijf. En hij voelde zich ook écht jarig. ’s Morgens vroeg kreeg hij z’n cadeaus. Het eerste cadeau wat hij openmaakte, kregen we direct weer terug. Een boek, dat wilde hij niet. Haha! Het tweede cadeau was wél goed.  Magic sand. Hij noemt het ‘zacht zand’. Het voelt aan alsof het tussen klei en zand in zit. Het is gemaakt van zand met olie erdoor. Heerlijk spul waar je lekker mee kunt kneden en bouwen. Hij is er erg blij mee! Ook kreeg hij een kleurboek met stiften. Dat viel ook helemaal in de smaak. En het boek? Het is een soort zoekboek van de bouwplaats. Hij hoeft hem echt niet… Maar dat geeft helemaal niks. Het lijkt ondankbaar, maar zo bedoelt hij het niet. Ik vind het juist heel puur van hem. Iets wenselijker reageren leert hij vanzelf nog wel.

C mocht ook bepalen wat we zouden gaan doen. Hij koos voor een trampolinepark. Ik ben op Social Deals gaan zoeken en kwam iets tegen wat me geschikt leek. We boekten vier kaarten. Het reserveren ging alleen niet helemaal goed. Daarom probeerde m’n man te bellen. Lukte niet. Dan maar het risico nemen en er naartoe rijden.

Het trampolinepark zat in Middelburg, dus het was een halfuurtje rijden. We kwamen iets voor openingstijd aan. Een medewerkster probeerde de schuifdeur te openen, maar dat ging niet. Stroomstoring. Met een beetje trekken en duwen ging de schuifdeur een heel klein eindje open. Daar glipten we doorheen. Nu moesten we nog even uitleggen dat het reserveren niet helemaal goed is gegaan. Nou, het was helemaal geen probleem. Die deur, dat was pas een probleem. En gelijk had ze.

We kregen allemaal een beker. Daarmee kon onbeperkt limonade getapt worden. Ook kregen we allemaal een paar sokken die we moesten dragen. En op een gegeven moment mochten we de trap af, naar de trampolines. Dachten we… Er waren allemaal springkussens. Je weet wel, van die opgeblazen dingen waar je zo lekker op kunt springen. Maar waar zijn nu die trampolines? Nou, na een paar rondjes te hebben gezocht, kwamen we erachter dat er helemaal geen trampolines zijn. Alleen maar springkussens. Het was even een teleurstelling voor de kinderen, maar ze gingen heerlijk springen en rennen. M’n man en ik bleven erbij. Het was heel vermoeiend en heel leuk. Aan het einde van de ochtend waren we allemaal bekaf.

Tegenover zat de KFC. Nou had zoon C gezegd heel graag patat te willen eten op z’n verjaardag. Hij had het zelfs zo gezegd: Ik wil in het kleine huisje (lees: vakantiehuisje) patat eten. Ik: we kunnen beter bij een snackbar eten, want wij hebben geen frituurpan of airfryer mee. C: nee, dan moet iemand de patat maar even komen brengen naar ons huisje. Ik: wie moet dat doen dan? Hij: tafeltje dekje.

En wat dan weer het grappige is, zoon B had me een paar dagen daarvoor gevraagd wie er voor je zorgt als je oud bent. Toen vertelde ik dat de kinderen voor de ouders kunnen zorgen. Maar dat boodschappen gezorgd kunnen worden, net als maaltijden. Ze konden zich nog herinneren dat er bij oude oma ook warm eten werd bezorgd door tafeltje dekje. En typisch C, hij onthoud precies wat hem uitkomt. Tafeltje dekje kon dus wel even patat komen brengen.

Maar nu we de KFC zagen, was het wel handig om daar even te gaan eten. We waren ook wel heel hongerig geworden van al dat springen. Het eten was prima, maar wat ons betreft niet voor herhaling vatbaar. De porties waren heel klein (of wij waren erg hongerig na al het gespring). De bestelling kwam ook niet helemaal goed door. ’t Viel gewoon een beetje tegen. Nee, voor ons was het eenmalig.

Na het middagslaapje haalden we een softijsje (in plaats van een taartje). Het eerste softijsje van de vakantie. Ik had er zo’n zin in. De kinderen namen een klein ijsje,  behalve A, die had zin in de grootste bak die er bestaat. Ik nam een klein ijsje met chocoladedip. Geen hagelslagjes, maar ijs wat even in de warme chocola wordt gedoopt. De gesmolten chocolade wordt weer hard door het ijs. Zó lekker!

Vandaag, woensdag, is het hier heerlijk zonnig. Echt strandweer. De jongens zijn inmiddels terug uit het zwembad. Hoog tijd voor een kopje thee en daarna met z’n allen op de fiets naar het strand. Nog een paar dagen genieten!

Nog één grappige uitspraak: A zag in de supermarkt kaas liggen. 'Deze is voor kinderen van 48 jaar en ouder. Hij verbeterde zichzelf. Geen kinderen, maar volwassenen.'😊