Voorjaarskriebels

Het zonnetje laat zich weer wat vaker zien. En dat doet iets met de mens. Althans, met mij. Het geeft zo’n opgeruimd en blij gevoel. Heerlijk..!

We wilden er zaterdag even lekker uit. Naar buiten. We spraken met elkaar af om naar een stad in de buurt te gaan. Lekker rondslenteren, misschien even naar het stadsstrandje, en op de terugweg over de markt.

De kinderen hadden er enorm veel zin in. Om 9 uur waren hun kamers al opgeruimd en zaten ze in de auto op ons te wachten. Om half 10 liepen we rond in de stad. Mooi vroeg. Sommige winkels waren zelfs nog gesloten.

Ik was al een tijd niet in de stad geweest. De leegstand van winkelpanden zou lager zijn volgens de nieuwsberichten. Het verschilde per straat, maar naar mijn mening stonden er veel panden leeg. Ziet er meteen zo armoedig en vies uit.

De uitverkoop loopt op z’n eind, maar we hebben ons ingehouden. Met vier kinderen is het toch al niet te doen om kledingzaken binnen te gaan. En we hebben tenslotte ook niks nodig. Nou moest onze oudste zoon wel nieuwe schoenen hebben. Z’n 'oude' schoenen zijn kapot. We bezochten een aantal schoenenwinkels. Maar telkens waren er ‘alleen maar saaie schoenen’.

Maar eindelijk vonden we iets waarvan we dachten dat het raak was. Ze pasten goed. Ze waren flink afgeprijsd. Hij kon er hard op rennen. Ja, dat moest hij natuurlijk even uitproberen.

Zullen we ze dan kopen? ‘Ja.’ Ga je ze dan ook aantrekken? ‘Misschien.’ Zullen we er eerst nog even over nadenken? ‘Ja.’ Eindconclusie: ze waren helaas ook saai.

Voor zoon B kochten we wel een paar schoenen. Mooie, sterke, degelijke. En niet saai! 

Zoon C vond één paar schoenen heel mooi. Die waren... maat 39. Da's nog wel erg groot voor hem, met z'n maatje 28.😉 De rest vond hij allemaal saai...

We kwamen ook langs een toko. Een Indonesische toko. Even binnenkijken.

Binnen leek het net alsof we in een andere wereld waren binnen gestapt. Zó oud, zo anders, zo rustig, zo weinig prikkels. Ik zocht een aantal bakjes met kruiden uit. De meeste bakjes (50 gram) kostten 75 cent per bakje, de kruidnagelpoeder was 1,45. Echt koopjes! En mijn man koos een pot met sambal. En verder hielden we ons in.

Met de hand geschreven, het past helemaal bij de sfeer in de winkel.

Alles weer bijgevuld. 

Maar in de vitrine lag spekkoek… die zag er zó lekker uit. Spijt dat ik daar geen stukje van heb gekocht.

Daarna liepen we een rondje over de markt. We hadden alléén een stukje kaas nodig. Dat werden twee stukken. En nog een doosje eieren. 21 euro alstublieft! Wat..? De inflatie wil nog steeds niet wennen bij mij.

Maar er waren ook goede aanbiedingen op de markt. Zo kochten we 3 tassen fruit voor 5 euro. Die tassen bevatten 2 dozen druiven, een tros bananen en een stuk of 10 appels. De druiven waren heerlijk maar slecht, de bananen en appels waren perfect.

Daarna gingen we weer terug naar de auto. Nog één keer vroeg ik aan zoon A: ‘Wil je de schoenen nog kopen?’ Maar nee, hij bleef bij z’n standpunt.

Het stadsstrand lieten we even voor wat het is. Misschien de volgende keer. Als we spekkoek gaan kopen.😉

Thuisgekomen had ik even heel veel zin om alle schoenen uit te gaan zoeken. Alles. Dus ook alle schoenen die op zolder staan. Eerst gooide ik alles op een hoop, daarna maakte ik zes rijen. Voor ieder een rij. Uiteindelijk ging er een vuilniszak vol met oude schoenen/laarzen weg. Die kunnen we inleveren voor het goede doel.

Uiteindelijk bleken we rijker dan we dachten. Voor bijna ieder kind hebben we nu een paar school-schoenen, een paar nette schoenen en een paar laarzen. Alléén voor zoon A moeten we nog schoenen kopen. Dat zal nog een zoektocht kunnen worden... 🙈

Alles werd netjes gepoetst. 

En nadat de schoenenbank van z’n plek was getild en alles gestofzuigd werd, ruimde ieder kind z'n eigen schoenen op. De rest ging weer netjes in de bak naar zolder. 

Tot zo ver de eerste voorjaarskriebels van 2023.