Verkoper van Vattenfall aan de deur...

De deurbel ging. Ik dacht dat het m’n zusje zou zijn, dus zei tegen één van de kinderen: daar heb je tante. Hij rende naar de deur en opende die. Maar het was geen tante. Het was een meneer met een Ipad in z’n handen. Hup, zoon gooit de deur weer dicht. Aandachtspuntje in de opvoeding.;)

Gelukkig was ik hem achterna gelopen, en kon ik de deur snel weer openen. Het was een meneer, met een jasje aan van Vattenfall. Een energiemannetje dus. Die hebben we al in geen tijden aan de deur gehad. Meestal wimpel ik zulke mensen snel af. Deze keer was is stiekem wel heel benieuwd waar hij mee zou komen.

Z’n openingsvraag luidde als volgt: ‘Bent u tevreden over de huidige energieprijzen?’

Ik moest even heel hard lachen.

Alsof het energiebedrijf geïnteresseerd is in onze mening… Alsof het hen ook maar iets kan schelen wat wij ervan vinden… Wie heeft deze man op pad gestuurd? En met welk doel?

Hij wilde duidelijk een nee horen.

En omdat ik moest lachen, verontschuldigde hij zich, en probeerde mij te overtuigen dat hij niet van plan was om mij terug te krijgen als klant, maar bij alle (oud)klanten wilde peilen hoe het gaat.

Toen moest ik nog harder lachen. Ik vond het zo’n vreemde situatie.

Dus ik reageerde: ‘Ja, ík ben tevreden.’

Dat was niet het antwoord wat hij wilde horen.

Dus gooide hij het over een andere boeg. Of we er al aan gedacht hebben om energiebesparende maatregelen te nemen.

‘Uiteraard.’

Toen kwam het hoge woord eruit.

‘Wilt u nog 20% extra op uw gasverbruik besparen? Heeft u gehoord van een slimme thermostaat?’

Ik werd er een beetje recalcitrant van. Daarom antwoordde ik: ‘nee hoor, ik ben zelf heel slim met ons gasverbruik bezig.’

‘Nog een fijne dag, mevrouw.’ En weg was hij.

Da’s dan toch aardig, dat hij me nog een fijne dag wenst.