Marktplaats

In de afgelopen weken gebeurde het een aantal keer. De deurbel ging. Ik doe open. De meneer of mevrouw aan de deur zegt: ‘ik kom voor het pakje,’ of ‘je weet vast waar ik voor kom’, of ‘jij bent … (naam van mijn buurvrouw). De eerste keer keek ik waarschijnlijk een beetje glazig. Maar de tweede keer had ik het sneller in de gaten. En nu wijst mijn hand direct al naar het huis van de buren. ‘Daar moet u wezen.’

Waarschijnlijk heeft ze het verkeerde huisnummer doorgegeven. Geen probleem…

Maar het zette me wel aan het denken. Iedere keer al die aanloop. Mensen gaan er met tassen vol spullen vandaan. Goeie handel. Ik heb ook nog wel het één en ander staan wat weg kan.

Dus ik ging er even voor zitten. Eerst de app maar weer eens installeren. En toen, hup, aan de slag.

Foto’s maken, beschrijving maken, prijs verzinnen, en online zetten. Meer stelt het eigenlijk niet voor.

En binnen korte tijd kreeg ik het eerste bod. €15,- voor een prullenbak van Brabantia. Nou, da’s weinig geld, maar ik vond het prima. Dus ik stuurde: ‘ik ga akkoord met uw bod.’ Zo, kunnen we dat meteen afhandelen. Dacht ik. Een dag later had ik nog geen berichtje terug. En eigenlijk weet ik dan al genoeg. Zó graag willen ze hem toch niet. Ik stuurde nog een berichtje, met een ultimatum. Of ze voor het einde van de middag wilde reageren, anders ging de prullenbak naar iemand anders. Een tijdje later keek ik op mijn telefoon. Bod ingetrokken.

Nou, dat was het eerste bod dus.

Verder kreeg ik veel berichten met vragen. Welk soort, merk, jaargang en noem het allemaal maar op. Daar was ik nog best druk mee. En ondertussen verzon ik wat er nog meer op marktplaats gezet kon worden. En hoe leeg ons huis dan is. En hoe netjes het dan blijft.

Mijn tweede bod verliep soepeler. €5,- voor een kussen. Ik vond het helemaal prima. Ik wilde namelijk graag van het ding af, want het had geen vast plek. Of ik het kon verzenden. Tuurlijk. En toen nog het betaalverzoek. Was nieuw voor mij. Ik ben erg wantrouwend als het op Marktplaats aankomt. Dus eerst 1 cent overmaken vond ik verdacht. Ik schakelde hulptroepen in. Eerst mijn man, maar hij had blijkbaar nuttigere dingen te doen dan mij terug te appen. Toen mijn zusje, en zij stelde me gerust. Niks aan de hand. Criminelen kunnen niet bij je geld.

Oké. Gerustgesteld.

Ik stuurde het betaalverzoek. En pakte het kussen in. Er werd betaald. Ik fietste naar het pakketpunt. Ook weer geregeld. Scheelt toch weer één kussen in ons huis. Het begin.

Ik rekende nog even na of het wel klopte. Bleek dat ik wel héél weinig geld had gerekend voor het kussen. In de app van DHL stond dat een pakketje verzenden €4,50 kost. Maar dat bleek alleen naar een afhaalpunt te zijn. Naar een huisadres is het €5,75. Beter lezen dus. Beginnersfoutje. Die €5,- werd dus €3,75. Ik durfde niet nóg een betaalverzoekje erachteraan te sturen, dus dat verlies neem ik zelf wel.😉

Kijk, voor het geld moet je het niet doen. Maar af en toe ‘ontspullen’… dat kan hier geen kwaad.