Kritisch zijn op Sinterklaas

Tja, er valt heel veel over Sinterklaas te zeggen.

• Dat het gezellig is.
• Dat het verbindend is.
• Dat het familiedagen zijn.
• Dat het tradities zijn.
• Dat kinderen verwend worden.
• Mooie herinneringen maken.
• Enzovoorts.

Maar even wat minder populaire uitspraken.

Sinterklaas. Het verhaal van een Heilige. Heilig betekent zonder zonde. Geen mens is heilig. Dus dat zou betekenen dat Sinterklaas een soort God is?

Dan de vergelijking met God. Bij een Sinterklaasfeest heeft de Sinterklaas eigenschappen die alléén God heeft. Bijvoorbeeld z’n alwetendheid en onsterfelijkheid. Maar ook van het oordeel (de boeken waar alles in geschreven staat) wordt een spel gemaakt. Ik vind het ook terug in de Bijbel.

Lieve kinderen krijgen cadeaus. Dat voelt een beetje wrang. Dat je lief bent, betekent niet automatisch dat je cadeaus krijgt. Toch? Je bent toch niet lief omdat dat beloond wordt? Cadeaus geeft ook veel verdeeldheid. Het ene kind krijgt een kleinigheidje, en het andere kind bergen cadeaus. Op school vertellen ze aan elkaar wat ze kregen. Was degene met het kleinigheidje minder lief?

En dan even denken aan het milieu. Speelgoed moet ook geproduceerd worden. Een betere keus is tweedehands. Kinderen krijgen vaak zo veel. Worden ze er nog wel gelukkig van? 

Trouwens, wist je dat Greenpeace witte pasjes verkoopt met ‘Niks’ erop? Het meest voorkomende antwoord op de vraag wat er op je verlanglijstje staat. Het pasje is biologisch afbreekbaar. Het bedrag wat je ‘op het pasje zet’, gaat naar Greenpeace. Zo draag je bij aan de strijd tegen klimaatverandering. Dat is nog eens inspelen op een gat in de markt. 😉

En dan heb ik ook nog wat tegen al dat snoep. Er wordt zo gehamerd op gezond eten voor kinderen. Ze krijgen schoolfruit. Er wordt gepleit voor schoolontbijt. Traktaties: liever geen snoep. En als je ziet hoeveel kruidnoten, marsepein en chocoladeletters er overal worden uitgedeeld… En dat net na Sint Maarten, waar ook veel snoep is binnengehaald. 

En dan het strooien met kruidnoten. Hoeveel valt er op de grond en wordt vertrapt? Moeten we dát onze kinderen aanleren? 

En het is enorm commercieel geworden. Die druk dat iedereen mee moet doen. Ooit vertelde ik aan een collega dat we geen Sinterklaas vierden. Ik werd uitgemaakt voor een slechte moeder. Zo diep zit het ‘mee moeten doen’ dus.

Oeh wat ben ik kritisch hé..?

Er zijn meer mensen die hiermee worstelen. Want christelijke mensen hebben algauw de naam dat er ‘niks mag’. Ik wil mijn kinderen niet tekort doen. Maar anderzijds vind ik het leven geen pleziertocht. We leven met een doel, namelijk de ontmoeting met God. Ik ben er dus huiverig voor om de oordeelsdag te gebruiken in een spel.

Dus kan ervoor gekozen worden om er een gezellige cadeautjesavond van te maken. Want tenslotte zijn we helemaal niet tegen gezelligheid of verbinding of samenzijn met familie.

Eén van onze kinderen is precies op die dag jarig. Dus we hebben wel degelijk feest. Maar we houden het alléén bij de verjaardag. Ik heb wel met de kinderen besproken of ze het leuk vinden om een pakjesavond te vieren. Het boeide hen niet zo. Wie weet komt het later nog wel. En als het er helemaal niet van komt? Helemaal prima.  

Misschien ben je het helemaal niet met me eens. Dat mag. 

Ik heb dit ook niet geschreven om iemand te overtuigen. Maar waarom ik het wel geschreven heb? Ja, dat weet ik zelf eigenlijk ook niet…

Alhoewel. Ik weet het wel.

‘Vroeger’ stonden christelijke mensen kritischer tegenover Sinterklaasfeesten. Maar dat is aan het verdwijnen. 

Ik heb ook een aantal keer meegedaan aan een Sinterklaasfeest. Het kan toch geen kwaad? Gewoon gezellig. Gewoon een verkleedspelletje. Zo dacht ik. Totdat ik daar zat. En Sinterklaas daar met het grote boek op schoot zat, en sprak alsof hij alles wist. Goede en slechte dingen. En ik wist: hier hoor ik niet. Dit doet mij verdriet.

Daarom schrijf ik dit.

Denk kritisch na. Je hóéft er niet aan mee te doen. En je kunt ook het Sinterklaas-gedeelte schrappen, en alléén de pakjesavond vieren.