21 juli. Kletsnat

Het is donderdag. Deze dag is het de één-na-laatste dag van de vakantie zonder mijn man. Morgen heeft hij zijn laatste werkdag. En daarna maar liefst vier weken vrij. Vier weken. Vrij. Hij telt af. Ik tel mee.

De temperatuur lag deze dag flink lager. Zo’n 20 graden. Oftewel 18 graden verschil met twee dagen ervoor. Ik probeerde de warmte een beetje uit het huis te krijgen. Alle deuren en ramen en roosters stonden wagenwijd open. Écht wagenwijd.

Zoon B en C mogen vandaag een dagje bij opa en oma spelen. Heerlijk, zo'n opa en oma! Ik heb afgesproken om ze ’s morgens te brengen. Dan drink ik meteen een bakje koffie met hen. Gezellig.

De deuren gingen op slot. Boven liet ik alles wel openstaan. Knappe inbreker die binnen durft te komen. En dan zal die inbreker een flinke tegenvaller hebben, want er valt letterlijk niks te halen bij ons.

Na een gezellig ochtendje ging ik met de helft van m’n kroost weer terug naar huis. Het was nogal gaan regenen. Jongste zoon was erg moe geworden. Oftewel, we waren lang gebleven. Thuisgekomen ging hij linea recta naar zijn bed.

Heerlijk, die openstaande ramen.

Zoon A en ik haalden samen wat boodschappen bij de supermarkt. Best gezellig om dat een keertje met z’n tweetjes te doen. In een kwartiertje waren we weer thuis. We ruimden samen alles op. Ik vulde de koelkast, zoon de voorraadkast. Het regende gestadig door.

Je voelt de bui al hangen hé…? Figuurlijk bedoeld… 😊

Ineens bedacht ik het. De ramen. Wagenwijd. Ook de dakramen. Waar het zo lekker naar binnen kan regenen.

Ik stormde de trap op. (Ja, ik heb bijna geen last meer van mijn teen...) Het raam dicht. En dan de schade opnemen. Eerst de voorzolder. Daar ligt tapijt. Het leek mee te vallen. Want ja, tapijt zuigt alles op. Totdat ik er met mijn hand over voelde. Gauw een stapel handdoeken halen. En een emmer. Ik probeerde het water eruit te deppen.

Daarna het andere raam. Op de slaapkamer. Daar ligt vinyl. Dat zuigt niks op. Toen zag ik pas hoe erg het was. Een plas van een meter bij een meter. Middenin een berg Lego. Ik ging deppen en wringen. Deppen. Wringen. Weer deppen. En weer wringen. En intussen Lego wegvegen.

Wat een werk kun je jezelf bezorgen.

Overigens is de temperatuur goed gedaald naar 21 graden.

En was er een héél andere dynamiek in huis, met ‘maar’ twee kinderen. De behulpzaamheid van de oudste was overweldigend. En dan die enthousiaste verhalen van de B en C toen ze vanavond thuis werden gebracht. Over bouwplaatsen, boekjes lezen, naar de bibliotheek, Opa en oma’s Puutlo (C weigert er Duplo te zeggen.)