Vertraging

Mijn man was een paar dagen van huis om een cursus te volgen. Hoe dat voor mij was, heb ik al geschreven. Hoe was het toen hij thuiskwam? Er kwam een ‘andere’ man thuis dan dat er wegging. Niet echt natuurlijk. Maar ik kon goed merken dat hij gecoacht was. Hij had heel veel rust in zich. Nou is mijn man qua karakter al rustig. Maar dit was anders, echt een diepere rust.

Ik dacht twee dingen:

-          houd dit vast

-          draag dit over op mij

We hebben héél veel gepraat over wat hij leerde. Want wat hij leert tijdens een cursus, gaat hij toepassen op zijn werk. Maar wat hij leerde, is ook heel goed toe te passen in het gezinsleven en de opvoeding.

Zomaar wat dingen wat hij mij leerde:

-          Haak je aan of haak je af

Als je iets verteld, zie je of een ander aanhaakt of afhaakt. Andersom ook. Als iemand je iets verteld, haak je aan of haak je af. Het is iets wat je nooit in een gesprek tegen iemand zou zeggen. Dat zou héél onbeleefd zijn. Maar het aan- en afhaken, is iets wat je soms herkent. En als je iets herkent, kun je het ook proberen te veranderen. Op het moment van afhaken een vraag stellen. Of benoemen dat je het even niet kunt volgen. Ook als één van de kinderen je iets verteld. Soms is er geen touw aan vast te knopen. Dan zeg ik maar een paar keer ja. En hoop ik dat dat antwoord bevredigend is. Het ligt aan de situatie, maar soms is het jammer om het zó te laten lopen. Er waren zoveel kansen om vragen te stellen, en beter te begrijpen wat er bedoeld werd.

-          Primaire reactie, maar op zoek naar het diepere gevoel

Primaire reacties geef je in een noodsituatie. Heel belangrijk, want in geval van nood moet er direct gehandeld worden.

Kinderen reageren vaak (altijd) primair. Ze zeggen zonder na te denken. Bij kinderen noemen we dat vaak puur.  In de puberteit leer je om niet altijd primair te reageren. Eerst nadenken. De situatie aanvoelen.

Maar ook volwassenen reageren vaker primair dan alleen in een noodsituatie. Ook in de opvoeding van hun kinderen. Je kunt jezelf erin trainen om vanuit het onderliggende gevoel te reageren. Heel belangrijk, want door te reageren vanuit het diepere gevoel, ontstaat er verbinding. Jij geeft woorden aan wat je ziet, je kind voelt zich gezien.

We probeerden het direct toe te passen. Ik riep niet meer naar de kinderen. Ik liep naar ze toe, zocht verbinding, stelde mijn vraag. En ik merkte dat er veel meer rust kwam en dat er beter geluisterd werd.

Het probleem van een ander hoef ik ook niet te bagatelliseren. Ik kan het onzinnig vinden, maar voor een ander is het een serieus probleem. Je primaire reactie is direct iets roepen, of er bovenop zitten. Er zit een diepere laag onder die reactie. Dat is vaak een gevoel. Als je woorden geeft aan dat gevoel, krijg je bijvoorbeeld een reactie als: ik vind het irritant dat jij met je lepel op de tafel tikt. Wil je daarmee stoppen? (In plaats van: hou eens op met dat irritante getik.) Door meer vanuit die diepere laag te communiceren, merkte ik dat de kinderen veel beter luisterden.

-          Zoek verbinding

Communiceren doen we non-verbaal en verbaal. Ik kan nóg zo’n goed verhaal hebben, maar om iets over te brengen is meer nodig. Verbinding zit in mijn houding, oogcontact, handdruk. Door elkaar aan te kijken, met een open houding. Ik zag het terug toen ik het bewuster toepaste in de opvoeding. Even door de knieën, aankijken, rustige stem, duidelijke opdracht… en onze altijd-tegensputterende peuterpuber deed precies wat er van hem werd gevraagd.

Verbinding zoeken bij de kinderen is ook interesse tonen in hun wereld. Doorvragen wat aansluit bij hun interesse.

Ik voel me er zó rustig bij. Het voelt alsof ik in een vertraging leef…

Maar wat val ik ook weer snel terug in oude patronen. Vooral als ik me niet helemaal fit voel. Dat is geen excuus. Het gebeurt. En daarna krabbel ik er weer uit op. En probeer dit pasgeleerde opnieuw toe te passen in het dagelijks leven. Ik hoop dat ik me dit helemaal eigen kan maken. En dat ik het niet verleer. Daarom schrijf ik dit. Om anderen te inspireren, en om het zelf terug te kunnen lezen.

De vertraging… het klinkt heel zweverig. Maar dat is het niet!