Eén van de eerste blogs die ik schreef, ging over de Matthaüs Passion. We hadden kaarten besteld, maar op de dag dat we naar het concert zouden gaan, werden we allemaal ziek. Helaas… maar, zo spraken we samen af, we gaan een volgende keer.
Inmiddels twee jaar later… Uitstel, maar geen afstel. Het afgelopen weekend hebben we een concert bijgewoond.
We hadden geboekt in het AFAS-theater in Leusden. Eigenlijk
vind ik dat je zoiets in een kerk moet horen. Maar fijne stoelen is me ook heel
wat waard. En wat dat betreft zaten we goed. Wát een mooi gebouw trouwens…!
Vooraf kregen we wat te drinken. Daarna was er een Master Class.
We zaten op de derde rij. Eerst twijfelde ik of het wel zo’n fijne plek was,
want het podium is hoog. Wij zaten dus op ooghoogte van het podium. Maar we
konden alles heel goed zien.
Tijdens de Master Class legde de dirigent het één en ander uit. Ik vond dat heel
fijn. De Matthaüs Passion is net een kunstwerk, waarin je telkens nieuwe dingen
ontdekt. Fijn om daar wat extra uitleg bij te krijgen.
Na de Master Class was er een pauze, en daarna begon het
echte concert. Die bestaat uit twee delen, met een pauze er tussenin.
In één woord: prachtig!
Ik had het boek mee met de vertaling, want het is een Duitstalig muziekstuk. Zo kon ik het verhaal horen én meelezen. Alsof ik
werd meegenomen in het verhaal.
Hetgeen me het meest opviel:
Hoe goed alles werd uitgebeeld. Een kraaiende haan, de berg
Golgotha beklimmen. En ook de verschillende emoties: boosheid, verdriet,
angst, opgehitst.
De tegenstelling tussen het volk en het Sanhedrin die door
elkaar heen riepen en schreeuwden en Jezus die zweeg.
Vanaf dat Jezus gestorven is, veranderde de muziek. Eerst heel
veel rust, daarna het voorhangsel dat scheurt en de aarde en rotsen die scheurden.
En daarna klonk er een soort berusting door in de muziek. Vooral de rust viel me op.
De blijdschap die erin doorklinkt. Waarom Jezus moest lijden
en sterven. Dat Hij vrijwillig deze zware weg ging. En dat om de zonden van de
mensen. En hoe gelukkig Hij Zijn kinderen wil maken.
Ergens vond ik het ook wel een beetje ‘kaal’ dat de Matteüs
Passion stopt bij het sterven en begraven worden. Het is het verhaal van Goede
Vrijdag. Dus verder dan de begrafenis gaat het verhaal niet. Maar gelukkig komt
er na Goede Vrijdag ook Pasen, de opstanding.
Al met al, enorm genoten van een prachtig kunstwerk wat bijna
300 jaar geleden door J.S. Bach is gecomponeerd!
