Poeh… en toen de vakantie ineens voorbij. We zijn in Zeeland geweest. Twee weken lang. En vanuit Zeeland gingen we door naar Nunspeet. Daar hadden we een familieweekend. En na het familieweekend gingen we weer terug naar huis, waar we de nog een week vrij waren.
Vandaag (maandag) de allerlaatste vakantiedag. Eigenlijk is
het een studiedag. M’n man is weer aan het werk gegaan. En ik ben, samen met de
kinderen, aan het poetsen en opruimen gegaan.
Ik heb écht vakantie gehad. Ik ben helemaal uit de taakmodus
geraakt. Vandaar dat er ook geen blog meer verscheen. Het lukte me niet om
vooruit te denken. De laptop bleef dicht. Het heeft me goed gedaan.
Ik merk dat de taakmodus weer helemaal terug is. Net heb ik
de gymtassen klaar gemaakt. De broodtrommels zijn gevuld. Alles ligt weer startklaar.
Ik ga de vakantietijd missen. Het samen-gevoel. Niet telkens op de klok hoeven
te kijken. Geen wekker. Dat geeft zoveel rust.
Maar ik ben er ook weer aan toe om in het schoolritme
terecht te komen. Klinkt tegenstrijdig. Door het schoolritme ben ik productief.
Er komt meer uit mijn handen. En dat maakt me blij.
Fijn dat je er weer bent, herkenbaar hoor dat beetje dubbele gevoel.
BeantwoordenVerwijderen'k Ga weer lekker meegenieten 😉
Ha, welkom terug, en succes met het weer opstarten! DAnk voro je mooie vakantieverhalen; ik kreeg zin in jullie bestemming - misschien dat ik in het late najaar, vroege voorjaar ook nog wel die kant op kan gaan!
BeantwoordenVerwijderenIk had je al gemist!
BeantwoordenVerwijderenWelkom terug. Het klinkt als een heel goede vakantie als de taakmodus uit was. Fijne eerste schoolweek, dat is ook altijd weer zo'n rare week, waarin je weer in het stramien rolt, vind ik.
BeantwoordenVerwijderenFijn, Ik had je (verhalen) gemist. groetjes Hendrikje.
BeantwoordenVerwijderen