Zesde naailes en jullie tips

De zesde naailes… poeh! Ik schrijf mijn beleving van de avond:

We waren met vijf cursisten. Het eerste half uur was de cursusleidster in gesprek met een dame die in een moeilijke thuissituatie zit. Vriendelijk van haar om zo de tijd te nemen. Daar wil ik ook helemaal niets van af doen. Maar… ik kom voor de cursus. Ik moet op gang geholpen worden. Nu zat ik dus een half uur te wachten. Daar zat ik van te balen.

Nou, toen ze uitgekletst was werd iedereen op gang geholpen. Ik moest de taille, die ik aan elkaar had genaaid, netjes gaan afwerken met een zigzag-steek. Allebei de stofranden apart van elkaar. Want precies op de naad komt het elastiek.

Ik haalde de naaimachine weer tevoorschijn. Eerst weer optuigen. Dat ging alweer wat vlotter dan de vorige keer.

Ondertussen was de cursusleidster druk met iets moeilijks. Er was een dame die een jurk maakte voor een bruiloft. Iets met haast. En iets met innemen op de rug ofzo. En blijkbaar was het moeilijk. Geen idee wat er precies niet lukte.

De twee dames hadden geen klik. Eerder een antiklik. Stel, je zou alleen letterlijk naar de woorden luisteren die ze zeggen, dan valt het je niet op. Maar alles wat ze non-verbaal zeiden, was het tegenovergestelde. Draaien met de ogen. Zuchten. Wenkbrauwen optrekken.

Nou, als dat voor mijn neus afspeelt, dan heb ik het slecht. Ik kon me bijna niet concentreren op m’n werk. Ik begrijp ze allebei wel een beetje. De een is een perfectionist en wil de leiding nemen. De ander is dat juist niet en eist best veel aandacht op. 

Halverwege het afwerken van de randjes, was m’n spoeltje leeg. Ik had even hulp nodig. Daarom vroeg ik het aan m’n medecursisten. Met z’n vieren zaten we rondom ‘mijn’ naaimachine, en met ieders hulp kregen we het voor mekaar.

Na een tijd wachten had de cursusleidster weer tijd om me te helpen. Ik moest elastiek vastnaaien rondom te taille. Zo zal de jurk gaan plooien. Even checken hoeveel elastiek ik nodig heb. ‘Ja, knip het daar maar af.’ En weg was ze weer.

Ik knipte het elastiek af. Eén seconde werk. En weer kon ik wachten. Dus ik ging zelf maar wat proberen. Ik probeerde het vast te spelden.

Nou, toen ze weer tijd had, moest ik  eerst alle spelden loshalen want het zat niet goed. De uiteinden van het elastiek moesten eerst aan elkaar vastgenaaid worden. Dat deed ik. En weg was ze weer.

Het zag er slordig uit. Dus ik haalde het maar weer uit elkaar. Toen ik het nog een keer deed, zat het wel netjes.

Ze vertelde me nog hoe ik het verder moest doen: Elastiek in vier delen verdelen. Met spelden vastzetten. Spelden van me af steken, zodat ze makkelijk uit te halen zijn tijdens het naaien. Met een zigzagsteek vastnaaien.

Ik deed was ik moest doen. Toen ik het eerste kwart van het elastiek vast had zitten, zag ik dat het niet mooi rimpelde. Niet gelijkmatig. Overnieuw dus.

Alles was weer uitgehaald. Nog een poging. Ik meende het heel netjes te doen. Ik was klaar en bekeek m’n werk. Er zat geen draad in. Er was blijkbaar iets mis gegaan. Kon ik weer een heel stuk opnieuw spelden.

En maar weer een nieuwe poging. En toen ik weer een stuk aan elkaar had zitten, bleek ik per ongeluk een stuk van de jurk mee genaaid te hebben. Dus in plaats van naaien door het elastiek en de taillenaad, naaide ik ook nog een stuk stof mee.

Balen! Kon ik weer opnieuw uithalen. En de avond was voorbij. Ik had zo’n enorm baal-gevoel. Daarom trok ik de stoute schoenen aan, en vertelde ik aan de cursusleidster dat ik vanavond voor m’n gevoel te weinig begeleiding kreeg. Vond ik best eng om te zeggen.

Maar het antwoord wat ik kreeg, verbaasde me. Ze zei: ‘Wat had ik nog meer moeten doen dan? Ik heb toch alles uitgelegd?’ Op een toon van: wat durf jij me te zeggen? Tenminste, zo kwam het op me over. Ik was niet mondig genoeg om er tegenin te gaan. Ik praatte maar wat mee. Maar wat voelde ik me rot toen ik thuis kwam.

Na iedere naailes slaap ik ’s nacht slecht. Maar deze keer was wel heel slecht. En ik weet het van mezelf. Ik ben altijd bezig met mensen in te schatten. En ik pas mezelf erop aan. Ik wil graag aardig, vriendelijk, meegaand, gemakkelijk, betrouwbaar, behulpzaam, zelfstandig enzovoorts gevonden worden. Ik ben continu mezelf aan het afstemmen op anderen. Bekaf dus.

Hierna heb ik nog twee naailessen, en dan zit de basiscursus er weer op. Wat ik erna ga doen? Ik twijfel heel erg. Verder? Dan kan ik 10 lessen bijkopen. Of ergens anders naailes zoeken? Of eerst zelf aan de slag gaan?

Op m’n vorige blog over naailes kreeg ik een aantal tips over mijn naaimachine. Nou, dat waren super goede tips! Bedankt daarvoor dames!!👏

Ik keek waar ik mijn machine voor onderhoud kon brengen. Nou, dat kost dan meteen €35,-. Dan heb je een gewone check. Mocht er iets kapot zijn, dan komen die reparatiekosten er nog bij. De machine zelf kostte ‘slechts’ €70,-. Dus ik ging liever eerst zelf kijken wat er aan de hand zou kunnen zijn.

Op Marktplaats stonden 3 Pfaff naaimachines te koop. In de buurt. En met prijzen tussen de 250 en 300 euro. Maar toen ik ’s avonds wilde reageren op de advertenties waren ze alle drie al gereserveerd.

Dan maar kijken wat ik zelf kan veranderen aan m’n naaimachine. Jersey-naalden... Tuurlijk, die moet ik gewoon hebben. Ik bestelde een pakje naalden. En de volgende dag werden ze al bezorgd.

De draadspanning… Zou die niet helemaal goed staan? Hij bleek op 2 te staan. Tussen 3 en 5 is goed. Dus die schoof ik twee standjes op.

Nou, toen ik thuis een nieuwe poging deed om het elastiek vast te maken, ging het helemaal goed! Zou de oplossing écht zo simpel zijn?