Mokerhard

De twee weken meivakantie zijn alweer voorbij. Al met al hadden we nog redelijk lekker weer. Soms een regendagje en de temperatuur was wat aan de lage kant.

M’n man had 2 dagen vrij genomen. De ene dag was hij jarig en waren we druk met de voorbereidingen voor z’n feest. De andere dag was hij bij z’n broer om te helpen met het bouwen van een schuur. De vakantie kwam vooral op mijn schouders terecht.

Toen ik op de laatste vakantiedag aan de kinderen vroeg of ze de vakantie leuk vonden hoefden ze niet lang na te denken. ‘Ja, het was heel leuk.’ En wat ze het leukst vonden? ‘Alles.’

De fijnste vakantiedagen voor mij zijn de dagen dat we er lekker op uit trekken. Niets spannends hoor. Tijdens het ontbijt smeren we wat extra brood. Dat gaat mee. Paar flessen water erbij. Soms nog wat fruit. En gaan. De ene keer wandelen, de andere keer fietsen.

Zo gingen we een keer een aantal speeltuintjes af. Zodra we een speeltuintje zagen mochten de kinderen er een kwartiertje spelen. En dan hup door naar het volgende speeltuintje. Zo kom je nog eens op plekken waar je anders nooit komt.

Ook gingen we middagje naar een speelplek in het bos. Metaaldetector mee, voetbal mee. Er zijn leuke plekken om hutten te bouwen. Onze kinderen hebben vaak snel een paar vriendjes gevonden waar ze mee spelen.

Een eind(je) verder van huis is ook een leuke speelplek. Het crescent-park. Een speelpark met water en natuur. ’s Zomers is het er erg druk en er zijn maar weinig schaduwplekjes. Maar op deze voorjaarsdag wilde ik er graag weer eens naartoe. Wat een prachtige plek! De kinderen hebben zich heerlijk vermaakt.

‘Mama, mogen we vies worden?’ Oeh, een gewetensvraag. Tuurlijk, kinderen mogen vies worden. Geen probleem. Maar als ik dát zeg, dan weet ik zeker dat ze straks van top tot teen onder de modder zitten. En dan nog drie kwartier naar huis fietsen, terwijl het maar een graad of 10 is. Conclusie: je handen mogen vies worden, en de rest moet in ieder geval droog blijven. Even later lag één van de kinderen in de modder. Echt per ongeluk. Ach ja…

Op een keer maakten we een avond wandeling. Dat kwam zo: m’n man wilde ’s avonds een rondje mountainbiken. We aten redelijk vroeg. Hij vertrok, en ik ruimde de tafel af. Maar terwijl ik net bezig was, kwam hij alweer terug. Fiets kapot. Huh, alweer? Hij was namelijk net gerepareerd. 

Toen stelde ik voor om in plaats daarvan een lekkere boswandeling met elkaar te maken. Het plan werd goedgekeurd. Vijf minuten later liepen we richting het bos. We zagen zelfs nog drie reeën. Prachtig! Na bijna 2 uur waren we weer thuis. Net ietsje te lang voor de kinderen, maar was sliepen ze goed ’s nachts.

Dus, al met al, veel natuur gezien deze dagen. Onze kinderen vinden de natuur heel mooi, maar hun interesse ligt veel meer bij auto's. Dus deze vakantie hebben ze mijn autokennis ook bijgespijkerd. Eén ding heb ik onthouden: een Bugatti, dat is het helemaal. Volgens die kinderen gaat zo'n auto mokerhard. Ze gaan er allemaal één kopen als ze later groot zijn.;)

Tijdens de vakantie was ik in de zijns-modus, maar op de laatste dag sloeg dat helemaal om. Het werd tijd voor rust, reinheid en regelmaat. En dat ervaar ik pas als de kinderen naar school zijn. 

Ik ben ook nog een nachtje weg geweest in de vakantie. Een totaal andere ervaring, maar daarover hoop ik een ander keertje te schrijven.