Een leuke uitnodiging

Een rondje over de kleedjesmarkt, een oranje-tompouce, en de rest van de dag lekker in en rond het huis rommelen. De dag erna is mijn man jarig. Dat behoeft de nodige voorbereiding. Zo ziet meestal onze Koningsdag eruit.

Vroeger niet hoor. Toen maakten we er écht een dagje van. Maar dat is overgegaan toen er bij ons werd ingebroken op Koningsdag. Da’s niet leuk thuiskomen, kan ik je vertellen. En sindsdien bleef ik met Koningsdag liever een beetje rondom ons huis.

Maar dit jaar kwamen de kinderen thuis met een uitnodiging om Koningsdag te vieren in een park. Daar werden spelletjes georganiseerd. Samen met een kleedjesmarkt, horecatentjes en zelfs een roofvogelshow. Nou, dat leek ons wel wat.

Na een kort middagslaapje voor zoon D stapten we in de auto. De rij geparkeerde auto’s, waaronder onze, zat onder de verf. Of houtlijm. Geen idee. Maar vies is het zeker! Bah!

Bij het park aangekomen liepen we eerst maar eens een rondje. Het was druk, maar doordat het ruim was opgesteld wat het niet te druk. We kochten stempelkaarten voor de kinderen om mee te doen aan de spelletjes. Onze kinderen hadden maar weinig zin om mee te doen. We moesten ze een beetje enthousiast maken. Maar toen ze eenmaal de smaak te pakken hadden werd het heel gezellig. We kwamen heel veel bekenden tegen. Het leek wel een school-reünie.

De spelletjes waren heel erg leuk. Zo stond er een auto die je mocht verven. Nou, daar wisten onze jongens wel raad mee. Maar ook spijkers in hout slaan, spijkerbroek hangen, met buizen muziek maken, geblinddoekt over een parcours lopen. Echt van alles!

Zoon B wilde dolgraag geschminkt worden. Hij werd een prachtige tijger. Gek hoor, je kon zijn gezichtsuitdrukking helemaal niet meer zo goed zien.

We haalden wat te drinken en een ijsje. Het was prachtig weer.

Aan het einde van de middag begon de vogelshow. We hadden een plekje helemaal vooraan. Kinderen werden er heel erg bij betrokken. Er lagen handschoenen die ze aan mochten trekken. Zo kon de vogel op hun handschoen landen. Zoon A had geluk, hij mocht ook een keer. Sommige vogels gingen op de hoofden van mensen uit het publiek zitten. Dat vond ik wel heel erg eng, dus ik ben maar een eindje verderop gaan staan. Samen met zoon C en D. Die waren het al een beetje zat aan het worden.

Na een geslaagde middag gingen we weer naar huis.