Jarig en ziek tegelijk.

Eind maart. Wát een maand… Ik vond het een heftige maand. Privé gebeurde er heel veel. Leuke en minder leuke dingen. Het bloggen raakte helemaal op de achtergrond. Maar op de valreep komt er nog één.

Zoon B is jarig. En jarig zijn is een heel groot ding in het leven van een kind. Zoon A begint al in september met lijsten en wensen en feestjes, terwijl hij in december jarig is. Zoon B hoor je niet over z’n verjaardag. En zodra wij erover beginnen wordt hij chagrijnig. Vermoedelijk houdt hij er niet van om in het middelpunt te staan. En ik denk ook dat hij gestrest wordt van alle keuzes.

Uiteindelijk is het dan toch allemaal gelukt. Uitnodigingen geknutseld en uitgedeeld, een traktatie gekozen, een verlanglijst samengesteld.

Eindelijk was het zover.

Wij zijn gewend om de avond voor z’n verjaardag met z’n allen te versieren. Zodra de doos met versiering op tafel stond, barstte er een dol uurtje los. Gek doen met ballonnen enzovoorts. Wel heel gezellig hoor!

De volgende ochtend… werd ik wakker met buikgriep. Eigenlijk was ik de hele nacht al in de weer geweest. Zoon B, de jarige, was ook ziek. Gek genoeg had hij een paar dagen ervoor ook al overgegeven. De rest was solidair. Ook allemaal buikpijn.

Zoon B kreeg z’n cadeaus. Wat geef je nu aan een zesjarige? Dat vonden we een lastige. Als we het hem vroegen, dan wilde hij een boormachine. Daar is hij te klein voor. Een speelgoedboormachine hebben we al. Uiteindelijk hebben we een metaaldetector gekocht. Het is precies wat voor hem. Lekker naar buiten! Hij kreeg ook het spel Rummikub (junior) en een zonnebril.

Ik kroop gauw weer in bed. Wat kun je je beroerd voelen van buikgriep! Zoon B viel in slaap op de bank. Zoon A, C en D gingen spelen.

M’n man was toevallig (nee, toeval bestaat niet, dit moest zo zijn) thuis aan het werk. De allerbelangrijkste afspraken liet hij staan, en voor de rest zorgde hij voor ons.

Bij zoon A en C bleef het bij ‘buikpijn’. Of het van de buikgriep was of omdat anderen buikgriep hadden, geen idee. Zoon B knapte halverwege de dag op. Ikzelf knapte ’s avonds weer op.

Zoon B mocht kiezen wat we gingen eten. Het werd nasi met kroepoek, en als toetje een ijsje. En hij at er goed van. Een goed teken.

Wat een gekke verjaardag.

Het kinderfeestje hebben we maar verzet. Kinderfeestjes kosten veel energie en op dit moment heb ik die nog niet. Zoon B overigens ook niet. Dus over twee weekjes weer feest.

Morgen hopen we verjaardagsvisite te krijgen. Dus fingers crost dat het nare virusje verdwenen is.