Wat een verrassing!

We liepen met z’n zessen door een stad. Door een gezellig straatje met veel horecatentjes. En m’n man vertrouwde me toe: ‘Het is wel een droom van me om later zomaar spontaan ergens naar binnen te stappen en wat lekkers te bestellen. Samen. Met z’n tweetjes.’

Uiteten met vier kleine kinderen is geen succes. Met één kind kon het wel. Maar hoe groter het gezin werd, hoe lastiger en prijziger het werd om te uiteten. We moeten nu dus oppas regelen. De oppas moet mee kunnen eten met de kinderen daarna de kinderen naar bed brengen.

Dat wat mijn man tegen me zei, over z’n droom, had ik opgeslagen in mijn hoofd. Waarom zijn dat dromen voor later? Stel dat er geen later voor ons is? Dan heb je er alleen maar van kunnen dromen?

Dus ik had een plan. Eerst regelde ik oppas. Ja hoor, ze kon. Zaterdag. Daarna blokkeerde ik de zaterdagavond in de agenda.

En toen zocht ik op Social Deals. Natuurlijk had ik ook gewoon een restaurant in de buurt kunnen zoeken en voor de normale prijs reserveren. Maar ik blijf graag dicht bij mezelf. De horecaprijzen zijn mijns inziens erg hoog. Daarom zoek ik naar een aanbieding.

En ja hoor, ik vond er één. Goede recensies en een vriendelijke prijs. €20,95 per persoon. Voor die prijs kun je een voor-, hoofd-, en nagerecht bestellen.

Ik bestelde en betaalde. En ik hoopte dat het me zou lukken om m’n mond te houden. Daar ben ik slecht in. Nog nooit is het me gelukt om een verrassing of cadeautje voor m’n man geheim te houden. Nog nooit..!

M’n man kwam thuis. Ik probeerde niets te laten merken. En dat ging heel goed. Ik hoopte maar dat hij geen afschrijving had gezien van Social Deals. Hij zei er niks over.

Tijdens het afruimen vertelde ik 'tussen neus en lippen door' dat we zaterdag nog eters zouden hebben. Hij reageerde verrast en positief. Gelukt!

De tussenliggende dagen hield ik m’n mond, en dat was makkelijker dan ik van te voren dacht.

Toen brak de zaterdag aan. Ik had een planning in m’n hoofd. Ik wilde namelijk zelf het eten klaarmaken. Anders zou mijn man het vast doorhebben dat het maar voor 6 personen is.

Maar hij kwam met een ander plan. Hij bestelde een TGTG van de visboer. Helemaal blij, want die is erg snel uitverkocht. Dat pakket moest eind van de middag opgehaald worden. Even twijfelde of ik de box stiekem zou annuleren. Maar nee, dat is te verdacht. Hopelijk hebben de kinderen trek in een visje. 

Qua planning en hoeveelheid eten moest ik even schakelen. Terwijl hij naar de visboer ging, deed ik de kinderen in bad. Daarna nam hij zelf een bad en ik kreeg instructies over hoelang de vis in de oven moest. Nog steeds niks verklapt!

Ik hoopte dat hij niet beneden kwam in z’n trainingsbroek. Gelukkig, hij had zich netjes aangekleed. 

Ik dekte de tafel voor 8 personen, maar natuurlijk aten wijzelf niet mee. Wat een lol had ik in m’n eentje. Zoon A had ik er bij betrokken. Hij kan heel goed z’n mond houden. Hadden we samen lol.

En eindelijk was het tijd om te gaan eten. Iedereen ging aan tafel. Zoals gewoonlijk gingen we met elkaar bidden. Zoon A nam daarna het woord. ‘Papa, of wil je liever in een restaurant eten?’ Mijn man vond het maar een aparte vraag. Maar zoon A bleef heel vasthoudend. Hij wilde antwoord. Iedereen die in het complot zat begon te lachen.

En daarna viel er wel wat uit te leggen. M’n man was écht verrast! Hij had er heel veel zin in. Dus toen konden we met z’n tweeën vertrekken.

Nooit gedacht dat het me zou lukken, maar ik kan dus écht een geheim bewaren voor m’n man!

Het restaurant was niet te massaal; had normaal gangbaar lekker eten; het was er gezellig; we hadden tijd voor elkaar; we hadden goede gesprekken. En tel daarbij het verrassingseffect. Helemaal geslaagd!

We deelden onze gerechten, behalve het dessert.

Voorgerecht: Carpaccio & champignons uit de oven

Hoofdgerecht: Kip piri piri & Black Angus burger met frietjes

Nagerecht: Tiramisu & Dame Blanche

Een prachtige herinnering, in plaats van een droom voor later… 

En... Voor herhaling vatbaar!