Een 'simpele' zaterdag

Zaterdagochtend, heel vroeg. Ik hoor gehuil. Het geluid komt bij onze jongste zoon vandaan... Ik kom in z’n kamer. Hij is klaarwakker en van plan uit bed te gaan. Maar daar ben ik het niet mee eens. Een fles drinken, z’n knuffel dicht tegen zich aan. Ik stop hem lekker onder de dekens. ‘Ga nog maar een poosje slapen.’ En ik sluip z’n kamer weer uit.

Terwijl ik de deur van z’n slaapkamer zachtjes achter me dichttrek bots ik tegen zoon C aan. ‘Mama, ik ben al wakker. En moeten we vandaag naar school?’

‘Nee lieverd, maar het is nog heel vroeg. Ga nog maar een poosje slapen.’ En hij gaat ook weer terug naar z’n bed.

Ik lig er net weer in, en zoon D begint weer te huilen. Hij wil er nu écht uit. Vooruit dan maar, hij mag even bij ons in bed. En nee, het is dus geen uitslapen vandaag. Ik kijk nog eens op de wekker. Een zes en twee nullen.

En een klein uurtje later gaan we ons maar aankleden en ontbijten. Ach ja, vroeg opstaan heeft ook voordelen. Nu hebben we nog een hele ochtend.

Na het ontbijt gaan de kinderen naar hun slaapkamer. Opruimen. Vaste prik op zaterdag. En na het opruimen krijgen ze zakgeld. Het muntje ging in de spaarpot.

Ik deed nog even een paar kleine dingetjes. Kaartje schrijven, postzegel bestellen, wasje in de machine, wasje opruimen.

Wat zullen we nu eens gaan doen?

Naar de bibliotheek. De boeken moeten weer teruggebracht worden. En nieuwe boeken uitzoeken is een favoriete bezigheid voor de kinderen. En voor mezelf trouwens ook. Ik houd enorm van lezen. Vooral ’s avonds, onder een dekentje op de bank.

We kwamen aan bij de bibliotheek vóór openingstijd. Dat heb je ervan als je zo vroeg opstaat. Haha! Op ons gemakje zochten we boeken uit. Het werd een enorme stapel. Voor ieder wat wils.

‘Zullen we nog even kijken of opa en oma thuis zijn?’

Nou, dat vond ik een heel goed voorstel van één van de kinderen. Dus we fietsten naar het huis van opa en oma. En ja hoor, ze waren thuis. Gezellig! We dronken wat, en de kinderen gingen er heerlijk spelen. Eerst binnen en daarna een poosje voetballen in de tuin.

We lunchten zelfs mee. Kraakvers brood met een visje. Dat hoort gewoon bij opa en oma.

En daarna weer gauw naar huis, want onze jongste zoon was alweer moe. Niet gek hoor, als je dag al voor 6 uur begon.

Hij ging heerlijk slapen. Ik ging maar weer verder met de was. Een altijd doorgaand proces. En toen de was weer schoon in de kasten lag, en de vaatwasser leeg was, startte ik de computer op om even wat te schrijven. 

En de rest (man en oudste drie) ging naar buiten, de tuin vegen. Onze kinderen vinden dat heel leuk om te doen; dakgoten leegmaken, speelgoed sorteren en opruimen, vegen, container halen. En daarna voetballen. En toen ze koud geworden waren, kwamen ze naar binnen om hun boeken te gaan lezen. 

Dus nu zitten we fijn te lezen, met een kop thee erbij, en het is nog maar… 2 uur in de middag.