We zijn sinds de eerste dag van het nieuwe jaar begonnen met de challenge ‘een maand lang geen toegevoegde suikers’. We hebben er dus al 17 dagen op zitten. Over de helft dus.
We zijn er nog steeds enthousiast over. Er wordt heel goed gegeten tijdens de maaltijden. Dat doet me een groot plezier.Ik had niet verwacht dat ik ervan zou afvallen. Maar ik ben toch zeker drie kilootjes lichter geworden. Dat lijkt leuk, maar ik ben er niet zo blij mee. Ik heb al een vrij laag gewicht. Dus nu ben ik overgegaan op volle producten in plaats van magere.
We gingen zaterdagavond op visite. Even een dilemma. Licht ik ze van te voren in? Of slaan we zoetigheid af? Toch maar even een appje gestuurd. Niet belerend van: ‘wij nemen geen suiker’. Dat komt zo snel betweterig over. Maar wat luchtiger: ‘doe geen moeite voor ons om allerlei lekkers in huis te halen, want wij doen een challenge en slaan dus alle toegevoegde suikers af’. Dus gelukkig konden we niet in de verleiding komen, want er was gewoon niks.
Traktaties die de kinderen krijgen; hoe gaan we daarmee om? We laten het aan de kinderen zelf over. Bewaren voor na de challenge, of opeten. Ze kiezen bijna altijd voor het laatste. Zaterdag kreeg zoon C na afloop van een feestje een zakje met lekkers. Hij is al helemaal niet van het bewaren. Binnen een paar minuten was alles op. En wat denk je? De rest van de middag benoemde hij vaak dat hij moe was. Hadden we al die andere dagen niet gehoord van hem.
We doen dit bewust. Een traktatie is een extraatje dat zij hebben gekregen. Om het nu (tijdelijk) 'in te nemen', lijkt me geen goede oplossing. Dan is de challenge voor hen niet leuk meer, maar wordt het juist iets negatiefs. En dat zou jammer zijn. Ik wil ook niet dat ze 'bang' worden voor suiker. Ik ben benieuwd hoe andere ouders daarmee om zouden gaan.
Op de vraag wat de kinderen vooral missen (aan suikerhoudende producten), moesten ze een poosje nadenken. Snoep, koek en chocolade missen ze niet. Er is genoeg lekkers. Maar als ze dan toch iets moesten benoemen, dan was het vooral hagelslag, want 5 boterhammen met pindakaas is wel een beetje saai. 😂 Nou, dat antwoord had ik nu helemaal niet verwacht. Blijkbaar, nu de patronen zijn doorbroken, raken ze helemaal gewend aan eten en drinken zonder toegevoegde suikers, en missen ze het geeneens.
En wat ook opvallend is? Dat onze smaken veranderen. Het lijkt wel alsof je meer/beter proeft.
Het is nogal een succesverhaal. Ik had verwacht dat het soms afzien zou worden. Maar dat is het in ons geval echt niet.
We aten deze week:
En voor de rest staat er nog op het menu:
Vorige week schreef ik nog dat suikervrij eten duurder was (€130,-). Deze week was ik ‘slechts’ €99,99 kwijt. Vermoedelijk ben ik volgende week weer wat meer kwijt, want de voorraad is flink gekrompen.
En wat ook opvallend is? Dat onze smaken veranderen. Het lijkt wel alsof je meer/beter proeft.
Het is nogal een succesverhaal. Ik had verwacht dat het soms afzien zou worden. Maar dat is het in ons geval echt niet.
We aten deze week:
- Restjes van vorige week
- Drumsticks, groente, aardappels uit de oven (zonder mayonaise, maar dat was goed te doen)
- Bloemkool, gehaktbal, aardappels
- Groentesoep met stokbrood
- Preischotel
- Chili con carne
- Spinazie
Feestjes zijn natuurlijk ook heel vermoeiend. Daar kan zoon C ook heel goed moe van zijn geweest, zaterdagmiddag. Blijf je "ervaringen" wel relativeren aub...
BeantwoordenVerwijderenHoi Liselot, wij zijn grootouders van 2 kleinzoons. Één van 9 jaar en de ander is een brugpieper van 12 jaar. Thuis wordt er heel bewust gekookt, mijn zoon kookt, de schoondochter werkt in een huisartsenpraktijk met zijn zessen (allemaal vrouwen) en heeft het heel druk.
BeantwoordenVerwijderenWij passen vanaf de geboorte drie dagen in de week op de jongens.(Was net gepensioneerd.) Nu na schooltijd. Ze wonen vlakbij.
Wij hebben hele goede afspraken met elkaar gemaakt. De kinderen drinken alleen water. 's Morgens tussendoor fruit. 's Middags brood, waarvan eentje met zoet. Drinken weer water.
Na schooltijd mogen iets lekkers, en daarna fruit en meestal maken ze nog een tosti omdat ze trek hebben. De oudste pakt daarna 2 suikervrije kauwgummmetjes, de jongste niet.
Wij houden hier ons aan. Ze zeuren nooit omdat ze weten wat afgesproken is.
De brugpieper mag een keer in de week een broodje in de kantine halen. Dan neemt hij uiteraard een hard wit broodje met ham en kaas. i.p.v. volkoren.
Wij denken dat dit beter werkt dan al het zoet verbieden.
De enige verwennerij is dat ik stiekem de brugpieper op maandag de 2 euro voor het broodje uit de kantine geef. Maar dat is ons geheim.
Succes met de challenge.
Wat leuk om te lezen. Duidelijke afspraken werken hier ook het beste. Zo weten ze precies wat ze zelf mogen pakken en wat ze moeten vragen. Uit school staat er altijd wat lekkers klaar (nu dus iets suikervrij, maar normaal gesproken een snoepje/chocola/koekje) en daarna mogen ze alléén nog brood pakken. Leuk hoor, je geheimpje, dat hoort een beetje bij oma's.
Verwijderen