Maandag schreef ik al over de ziekenboeg hier. Toen was ik nog de verzorgster. Nu is dat anders. Helaas… De verzorgster werd ook patiënt.
Het begon ’s nachts. Ik werd wakker. Au, mijn oor!
Een paracetamolletje. En daarna wilde ik weer onder de deken
kruipen. Maar nee, liggen was niet fijn. Met een stapel kussens maakte ik een
soort zittend slaapplekje. En nee, slapen lukte niet meer.
Nog maar een paracetamol. En een kruik.
Lang verhaal kort… Heel veel oorpijn. Niet kunnen slapen. De
assistente van de huisarts gebeld. Allerlei tips gekregen. Allemaal uitgevoerd.
Nog meer tips gekregen. Ook uitgevoerd. Inmiddels hoorde ik ook al niets meer
met dat oor.
En op een gegeven moment hield ik het niet meer van de pijn.
Op aandringen van mijn man belde ik nog een keer naar de assistente. Ik mocht
komen. Over twee uurtjes.
Nog even in de stoel zitten dan. En toen begon er herrie te
komen in mijn oor. Het geluid van knisperend zeepsop. Soms borrelend. En knak… Het
trommelvlies hield ermee op.
En meteen zakte de erge pijn. Het daalde naar het niveau van
een ‘vervelend maar te dragen’ oorpijn.
De huisarts had de conclusie al snel getrokken.
Middenoorontsteking. Wel een antibiotica? Of liever niet? Druppels of
tabletten? Tja, waar doe je goed aan. Die rommel moet opgeruimd worden. Toch
maar een antibiotica dus.
Maar wie neemt nu de verzorgende taak over? Dat ging zó mooi
vanzelf. Ik werd gebeld of ik hulp nodig had. Dat kon ik wel gebruiken. Ik zocht
een vervanger voor pleinwacht, maar kon zo gauw niemand bereiken. De
boodschappen waren bezorgd door Picnic. Dat kwam deze keer wel heel mooi uit.
En mijn man had bedacht om thuis te gaan werken. Zodoende kon hij af en toe
even bijspringen. Een vriendin haalde de kinderen uit school.
Maar even over mijn man he. Sinds de coronapandemie werkt
hij regelmatig thuis. Daarvóór was dat ondenkbaar. Maar sinds die tijd kan hij
dus veel vaker bijspringen. Zó fijn! Betrokken bij het gezinsgebeuren! En dat naast z'n 40-urige werkweek.
En ondertussen knispert en knettert mijn oor. Geen gezellig
geluid, maar altijd beter dan die pijn.
Nu maar hopen dat de ontsteking netjes wordt opgeruimd, en m’n
gehoor weer terugkomt.
Paar jaar gleden ook oorproblemen gehad, het sloop er langzaam in na flinke verkoudheid. Na paar dagen toch dokter en meteen doorgestuurd naar kna die het doorprikte, bijzonder pijnlijk trouwens. Hij vertelde ook niet wat hij ging doen en zei later dat dat uit ervaring het beste was ook bij kinderen omdat het maar een mini prikje is en het dan nog ontspannen is. Als je weet dat het komt span je je oor kennelijk. Daarna is mijn gehoor echt minder geworden en heb ik snel een beetje pijnlijk gevoel en bij wind helemaal, heb dus altijd watjes bij me om erin te doen. En dit doe ik als het beetje pijn doet
BeantwoordenVerwijderenMiddelvinger op putje voor het bovenste deel oorschelp, wijsvinger achter oorlel en dan zachtjes masseren/draaien dat ontspant je oor en het gebied eromheen
Wat akelig, dat doorprikken. Bij mij ging het vanzelf stuk. Wat een pijn he, druk op je oor. Niet te doen. Naar dat het nu je zwakke plek blijft.
VerwijderenWat akelig zeg! Vaak is het ook een kwestie van tijd voordat je het als moeder ook krijgt inderdaad. Beterschap gewenst.
BeantwoordenVerwijderenIk dacht nog wel dat ik deze keer vast niet ziek zou worden. Veel te hoogmoedige gedachte...;) Dankjewel!
Verwijderen