Weg

Samen met mijn zusjes ben ik een nachtje weg geweest. Niet ver weg hoor. Op een halfuurtje rijden van onze woonplaats. Geen grote einden rijden, maar toch even lekker eruit. 

Ik boekte de overnachting. Voor drie personen viel het niet mee om een hotel te vinden. Na wat zoekwerk vond ik een B&B die precies aan onze wensen voldeed. Voor €110,- inclusief ontbijt. Dat werd hem.

We zochten naar een leuk restaurant in de buurt. Alle drie houden we van tapas-achtig eten. We vonden een restaurant in dezelfde plaats als de B&B. Handig!

Na de menukaart te hebben doorgelezen, bestelden we een proeverij van de chef. Zes verschillende tapasgerechten voor twee personen. Wij deelden het gewoon met elkaar. Heel lekker, en vooral heel gezellig om zo met elkaar te eten. We bleken kleine eters te zijn. Na de zes tapasgerechten hadden we alleen nog plek voor een nagerecht.

Op de menukaart was ook een proeverij van nagerechten te vinden. Dát leek ons wel wat. Maar dan wel voor drie personen. Alles was mogelijk.

Samen met een aantal drankjes, betaalden we in totaal €72,-. Dus, óf wij zijn kleine eters, óf het restaurant is niet duur.

Na een gezellige avond, met leuke spelletjes, en veel kletsen, gingen we lekker slapen. Toch gek hoor, om niet naast je man te liggen. En niet in je eigen bed. En niet in je eigen huis.

De volgende ochtend stond er een uitgebreid ontbijt klaar in de ontbijtzaal.

We hadden het plan opgevat om even de stad in te gaan. Shoppen. Iets wat ik zelden doe. Niet haalbaar met een gezin. En mijn man doe ik er geen plezier mee. En in m’n eentje vind ik niet gezellig.

Het was heerlijk. Rondslenteren. Soms iets passen. Weer terughangen. Winkel in, winkel uit. Iets wat ik vroeger het liefst wekelijks deed. En nu helemaal verleerd was.

We kochten geen kleding. Alleen bij Dille en Kamille kon ik me niet meer beheersen. Daar kocht ik een percolator en een koffiemolentje. (En nog wat andere dingetjes😉) Een percolator is iets wat al lang op mijn wensenlijstje staat. Je zet er (de lekkerste) koffie mee. Zegt men. Onze koffiebonenmachine doet het nog prima, alleen het schoonmaken van de machine doen we veel te weinig. Het is een tijdrovende en vieze klus. En bij te weinig schoonmaken, smaakt de koffie nogal… tja, hoe omschrijf ik het netjes? Smakeloos.

Bij thuiskomst bleek de percolator een minder geslaagde aankoop te zijn, maar daar hoop ik later meer over te schrijven.  

Na een lunch in de stad vertrokken we weer. Nu naar iemand die ons een ‘kleur-en-style’ advies ging geven.

Dit kostte ons €206,-. We hadden het gedeeltelijk opgespaard door ‘oude’ kleren te verkopen via Vinted. Een hoop geld, maar dubbel en dwars waard.

Alle kosten bij elkaar, delen door drie: €104,- per persoon.

Normaal gesproken zijn dit bedragen die ik nooit zomaar aan mezelf zou besteden. Iets waar ik altijd een beetje mee worstel.

Enerzijds ontneem ik mezelf leuke dingen, als ik het er niet voor uit wil geven.

Anderzijds kun je ook heel gezellige dingen doen, zonder geld uit te geven. Redeneer ik.

Mijn man en ik hebben er een verschillende kijk op. Mijn man is heel gemakkelijk. Hij geeft zelf ook makkelijk geld uit aan hobby’s en dergelijke. Ik niet. En ook al gun ik het hem, toch vind ik het vaak aan de dure kant. Nu ik dit opschrijf, schaam ik me wel een beetje…

Aan het begin van dit jaar hebben we samen bedacht om het anders te gaan doen. Ieder van ons heeft een potje van €500,-, waarvan we mogen doen wat we willen. Iets kopen, uiteten, nachtje weg. Het maakt niet uit.

Nu kunnen we allebei met een gerust hart leuke dingen doen, zonder dat we ons inhouden voor de ander. En op is op. Zodoende kon ik dit leuke uitje doen, zonder er een schuldgevoel aan over te houden. Er is gewoon budget voor. Dit helpt mij enorm!

Over de kleurenanalyse schrijf ik de volgende keer.