Impulsief

Ik moet mijn draai weer vinden. Na zes weken vakantie. Na vier jaar iedere dag minimaal twee kinderen om me heen te hebben. Ik vind het stil. Wennen… Maar dat heeft tijd nodig, en waarschijnlijk vind ik het over een tijdje heerlijk.

Maar ik ontdekte vandaag al wel voordelen van meer vrijheid. Zo heb ik vanmorgen eerst mijn boek van de bibliotheek uitgelezen. Gewoon ’s morgens om kwart voor 9. Normaal gesproken doe ik dat nooit. Nadat de kinderen op school zijn, ben ik druk met het huishoudelijk werk. Maar ik dacht: het werk loopt niet weg, en het boek is zó mooi. Ik zette een bak koffie, en nestelde me in de stoel, en las het boek helemaal uit.

Het was zo’n mooi (en verdrietig) boek. Écht een aanrader om te lezen. Over het verschil tussen rijken en armen, over verlies, schuld, verbittering. Stukjes nu, en stukjes verleden wisselen elkaar af. Tot op de laatste bladzijde vond ik het boeiend.

En toen sloeg ik het boek dicht. Even huilen… het verhaal was ook zó erg.

 

En hoppa, weer tot de werkelijk. Ik moest aan de bak. En flink ook.

Nadat ik het huis weer netjes, schoon en opgeruimd had gemaakt, had ik een impulsief idee.

Ik ging in de schuur zoeken naar verf. Het liefst zwarte. Ik vond alléén zwarte beits. Het verschil weet ik niet zo goed. Ik weet wel dat ons bureau is gebeitst, en dat stonk nogal. Toen vond ik een pot met verf in de kleur asfalt. Bijna zwart dus. Op het etiket stond dat het in 2016 is gekocht. Oude verf dus. Geen idee waar wie die ooit voor hebben gebruikt.  

Het deksel zat muurvast. De rand van de pot was nogal verroest. Maar ik kreeg het voor elkaar, de pot was open. De verf zag er prima uit. Even roeren. Dan een kwast erbij. En een krant. Ik sloop naar boven. Zoon D moest wel blijven slapen, anders is mijn plannetje voorbij.

Op m’n knieën ging ik aan de slag. Een klusje wat al héél lang op de klussenlijst staan. De dorpels schilderen. Ze waren al geschuurd. Ooit. Ik maakte ze even schoon. En hoppa… smeren maar. Vijf dorpels in totaal.

Ondanks dat de verf al zes jaar oud was, verfde het gewoon prima. Het droogde mooi op. En nu hebben we dorpels die er als nieuw uitzien. En de klusjeslijst is weer ietsje korter geworden.

Ik denk dat het klusje al twee jaar op de lijst stond, en nooit is het in me opgekomen om het uit te voeren. En nu, ineens..!