De eerste échte vakantiedag. Officieel is het nog niet eens vakantie, want het is zaterdag. Maar toch...
’s Morgens om kwart voor 8 word ik pas wakker. Dat is een
luxe! Ik heb écht uitgeslapen. Als je me tien jaar geleden had verteld dat ik
dít uitslapen noem, had ik je niet geloofd. We zitten in een andere fase dan
toen.;) En meteen realiseer ik me, dat ik vannacht onze jongste niet heb gevoed.
Ik ga maar even kijken of hij al wakker is. En ja hoor, hij ligt in z’n bedje,
met z’n duim in z’n mond en z’n lieve knuffel in z’n armen. Zodra hij mij ziet,
komt hij overeind. Ik pak hem op, en leg hem in ons bed. Hij drinkt bij me, en
daarna knuffelt hij met mijn man en mij. Langzamerhand stroomt ons bed vol, en
even later liggen we met z’n zessen. Dat duurt niet lang. We gaan eruit.
Deze ochtend hebben we niks op de planning staan. De kinderen willen nog iets knutselen voor een jarige tante. Ik heb bedacht om me eens in de verbruikscijfers van het gas en stroom te verdiepen. M’n man zoekt de cijfers op en mailt ze naar mij. Ik pak mijn bullet journal en probeer een mooi overzicht te maken. We analyseren de cijfers van 2019 tot en met nu.
We zagen dat we sinds de nieuwe keuken mínder elektra gebruikten. Het apparatuur van de oude keuken was niet best. Vooral de vaatwasser was heel oud, en klein. Hij draaide meestal vaker dan één keer per dag. Nu hebben we een XL-vaatwasser. We koken nu ook op inductie, maar toch verbruiken we minder elektra.
We konden precies zien sinds wanneer we een nieuwe wasmachine hebben. De oude is 'maar' acht jaar oud geworden. De nieuwe is veel energiezuiniger. Bij ieder programma dat ik gebruik, geeft de wasmachine aan in welke stroom-categorie hij valt. De langste is het meest energiezuinig. Alle korte, snelle en kleine wasjes zijn juist minder zuinig.
We kunnen ook precies terugzien wanneer we de mobiele airco aangezet hebben. Poeh, wat een energievreter… We zijn er inmiddels wel wat slimmer mee geworden. Alléén het kantoor op zolder moet zo nu en dan gekoeld worden. We proberen niet meer de hele zolder ermee te koelen.
En nu wil ik graag zien hoe groot het verschil is sinds we een
geïsoleerd huis hebben. Maar we kunnen niet in de toekomst kijken. Pas als de
verwarming weer aan gaat, gaan we het merken. En hopelijk gaat dat nog lang duren.
Ik ging ook even met Excel aan de slag. Ik probeer namelijk mijn computervaardigheden bij te spijkeren. En zowaar, zonder hulp van mijn man, maakte ik een paar grafieken van de energiecijfers. Voor mij als leek vond ik het een prestatie.
Na het middageten, knipte ik het haar van mijn man. Sinds de
coronapandemie mag ik zijn haar knippen. Eigenlijk kun je het geen knippen
meer noemen. Scheren. Het is zó klaar. Makkelijk, en voordelig. Vooral nu mijn
man het graag iedere 3 á 4 weken geknipt (lees: geschoren) wil hebben.
Terwijl ik bijna klaar ben, komt onze oudste zoon binnen met
een heel verdrietig gezicht. Er ligt een dode duif op de weg. Hij slikt. En kijkt bedrukt. ‘Wat
wil je dat we doen? Zullen we hem van de weg af halen?’ Dat vindt hij een goed
idee. Hij zoekt een schep uit de schuur. Even later komt hij terug. Het is niet
gelukt. De duif is te zwaar. En er zaten allemaal vliegen op hem. Hij slikt
weer. En hij gaat op de bank een boekje lezen. Maar concentreren kan hij niet.
Het maakt indruk op hem.
Het knippen is klaar. Ik vraag of mijn man even mee wil
lopen om de duif te begraven. Zelf ben ook niet zo’n held met kadavers. Prima,
hij neemt een schep mee. Ik stofzuig de keuken.
Even later komen ze terug. Onze oudste zoon is helemaal
opgelucht. De duif ligt begraven in de bosjes. En hij wilde nog even weten
waarom er vliegen op de duif zaten. Ik legde hem uit dat de vliegen de duif
‘opruimen’. Hij zegt: ‘O, zijn dat ook aaseters? Net als de Andescondor, maar
die leeft alleen in Argentinië.’ Onze wandelende encyclopedie…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten