8 juli, laatste schooldag

Het was de laatste schooldag. De wekker ging. En ik had weinig motivatie om uit bed te komen. De kinderen kropen nog even bij ons in bed. Maar toen moesten we er toch écht uit. Want te laat komen, daar hebben we een hekel aan.

We kleedden ons aan. En we gingen naar beneden om te ontbijten. Alles ging een beetje trager dan gebruikelijk. Maar we waren precies op tijd klaar om naar school te gaan.

Toen onze twee oudste kinderen op school waren, deed ik m’n normale ochtendroutine. Dekens openleggen, gordijnen en ramen open, wasje aan, opruimen. Deze keer had ik zo’n gevoel alsof het voor het laatst was. Want als de kinderen vrij zijn, loopt het huishouden niet gesmeerd. Dan is het een bijzaak. Uitgebreid poetsen doe ik dan niet. Dat komt wel weer als de kinderen weer naar school gaan.

Nadat ik alles netjes en glad had, kwam er visite. Gezellig. We dronken koffie, we kletsten. Het was fijn. En toen was het alweer tijd om de kinderen op te gaan halen. Ik hoefde niet lang te wachten, of daar kwamen ze al aan. Allebei met hun rapport onder de arm. Ik moest me inhouden om er niet vast in te spieken. Ik vind het leuk te lezen welke 'versie van zichzelf' onze kinderen zijn op school. En hoe de juffen dat zien.

We liepen op ons gemakje naar huis. Ik vond het zo’n vrij gevoel. En ik vroeg aan de kinderen: ‘hoe vinden jullie het om vakantie te hebben?’ Ik kreeg weinig reactie. Waarschijnlijk omdat ik er teveel naar zat te vissen in de afgelopen dagen.;) 

Thuisgekomen gingen we eerst maar eten. En de rapporten bekijken natuurlijk. Er stonden geen verrassingen in. We zijn heel trots op hen, op hoe ze het hebben gedaan op school. Wat zijn ze gegroeid in het afgelopen jaar.

De oudste heeft groep 3 afgerond. Dit jaar leerde hij lezen, schrijven en rekenen. We zien bij hem een sterke voorkeur voor rekenen. Maar de rest gaat hem ook allemaal goed af. Hij heeft plezier! Hij speelt met lieve vriendjes. Hij leert graag, en onthoudt veel (zo niet alles). 

En de tweede is ook enorm gegroeid. Hij heeft groep 1 afgerond. Waar hij het aan het begin van het jaar loodzwaar vond om naar school te gaan, gaat hij nu met plezier. Hij heeft vriendjes gemaakt. Hij is heel geconcentreerd en zelfstandig. Heel gevoelig ook. Zijn spellen zijn heel gevarieerd. En hij begint ook interesse te krijgen in letters en tellen. Ook heeft hij geleerd om zijn naam te schrijven.  

Je snapt wel dat we heel trots op hen zijn, maar ook heel dankbaar dat onze kinderen naar school mogen (en kunnen). Zulk goed (en gratis) onderwijs! Wist je dat het basisonderwijs op onze school €6.000,- per kind per jaar kost? En we zijn het zó gewend, dat we het vanzelfsprekend vinden…  We moeten het blijven waarderen! En dan de juffen, zulke schatten. En zó knap hoe ze het ieder jaar weer voor elkaar krijgen om de hele groep te begeleiden en de kinderen persoonlijk te laten ontplooien.

Na de lunch had ik zin om met de kinderen op stap te gaan. Even vieren dat het vakantie is. Ik ging met de wandelwagen. De kinderen mochten met de fiets. Even naar het centrum van het dorp. Ik had een paar boodschapjes nodig. En daarna mochten de kinderen bij de fonteintjes spelen. We namen zwembroeken en een handdoek mee. Onderweg kwamen we langs een kringloopwinkel. Buiten stond het één en ander uitgestald. Waaronder een racebaan met loopings. Mijns inziens eentonig speelgoed, met weinig variantie. Ofwel saai. Maar als je het de kinderen vraagt… Die vinden zo’n racebaan helemaal geweldig. Het zag er nog nieuw uit, in de doos. Er stond op: Compleet 5,-.

Wij hebben de ‘gewoonte’ dat de kinderen in de zomervakantie iets mogen kopen van hun zakgeld. Degenen die nog geen zakgeld krijgen, mogen ook iets uitzoeken. Oudste zoon wilde die racebaan wel heel graag kopen van zijn zakgeld. Of ik het even wou betalen, dan zou het thuis aan mij terug betalen. Ik vond het goed.

Beter dan die brandweerspuit van Playmobil waar hij voor wilde sparen… Hij speelt namelijk zelden met Playmobil, en ik ben bang dat hij dan op z’n slaapkamer met water gaan ‘klieren’. 

In de winkel mochten de kinderen nog gratis grabbelen. Alleen de drie oudsten natuurlijk. En dat doen ze alle drie op hun eigen manier.

De oudste voelde aan ieder cadeautje. Totdat hij meende een autootje te voelen, en die werd het. Hij pakte uit, en ja hoor, een autootje. Hoeveel we er al hebben weet ik niet. Blijkbaar nooit genoeg. Ze zijn mateloos populair hier in huis.

De tweede sloeg over. Hij vond de mevrouw te dicht in z’n aura komen.

De derde daarentegen had daar geen moeite mee. Hij pakte de grootste. Hij ging niet eens uitpakken, want hij was druk aan het kletsen met de mevrouw. Over vroeger… haha!! Vroeger had hij thuis ook een cadeautje. Blablabla.

De mevrouw zette de bak weer voor de neus van onze tweede. En ze deed een paar stappen achteruit. Toen pakte hij toch maar een cadeautje eruit. Nadat iedereen netjes dank u wel had gezegd, gingen we de winkel weer uit.

Buiten werden de andere twee cadeautjes uitgepakt. In de ene zat een haai en in de andere een ander soort vis. Ze waren er heel gelukkig mee!

We kwamen bij de winkel waar ik een paar boodschapjes wilde halen. Het was er héél druk. Erg ongemakkelijk om dan met 3 loslopende kinderen, 1 kind in de wandelwagen, winkelmandje, én een enorme doos van de racebaan daar rond te lopen. Maar het lukte allemaal. We rekenden af bij de zelfscan. De kinderen mochten om de beurt scannen. Zo simpel, maar ik deed de kinderen er een groot plezier mee.

Toen we klaar waren, gingen we op zoek naar de fonteinen. Ik zat lekker op een bankje. Te genieten. De twee oudsten renden in hun zwembroek. Binnen mum van tijd waren ze helemaal nat. En ze hadden enorme lol. De derde speelde er ook, maar dan gewoon in z’n kleren. Hij kreeg het ook voor elkaar om helemaal droog te blijven. Ik blijf het bijzonder vinden dat hij zo’n hekel aan nat worden heeft.

Na een tijdje werd onze jongste het zat. Het werd bedtijd voor hem. Hij is te groot om in de wandelwagen te gaan slapen. We gingen maar terug naar huis. Dat vonden de kinderen niet erg, want ze wilden dolgraag de racebaan gaan maken.

Thuisgekomen gingen ze direct naar boven. De slaapkamer werd verbouwd, want de racebaan moest een ere plek krijgen. Ze zetten hem in elkaar. De baan was inderdaad compleet. Zelfs de stickers die erbij hoorden waren nog niet geplakt. Zo speelden ze heerlijk met elkaar.

We aten met elkaar, lekker buiten. En als toetje een beetje ijs. Het gaf écht een vakantiegevoel, ook al moet mijn man nog twee weken werken. Na het eten mochten de kinderen nog een poosje spelen. Ze waren heel lief met de racebaan en met de lego bezig. Ik ging er even bij zitten. Gewoon kijken wat ze maken, en hoe ze dat doen. En de oudste zei: Ik vind het zó gezellig, dat het wel lijkt alsof het winter is.’ En de tweede was het daar helemaal mee eens.

M’n man ging een avondje weg, en zo had ik de tijd om dit verhaaltje te typen over de laatste schooldag en de allereerste vakantiedag.