15 juli. Hergebruik

Het was een stille ochtend. Stil wakker worden. Stil aankleden. Stil eten, snel klaar. Best lekker voor een keertje. We hadden maar één kind. En die was helemaal niet uitgerust. Om half 8 werd hij wakker, maar om 9 uur lag hij er alweer in voor z’n ochtendslaapje. Normaal gesproken is dat een kort slaapje. Deze keer niet. Ik maakte hem om 12 uur wakker. Hij had duidelijk wat slaap in te halen.

En ik kon meteen het huishoudelijke werk doen. Dat gaat veel sneller en efficiënter als de jongens er even niet zijn. En ik houd van hard werken. Dat lukt bijna nooit met de kinderen erbij. Nu even een keertje wel.

Eind van de ochtend zat ik met een lekkere bak koffie op de loungebank. Te peinzen. Ik heb gisteren cadeautjes gekocht voor jongste twee, die bijna jarig zijn. Maar wat kunnen mijn ouders geven? Meestal koop/bestel ik dat. Vinden we handig.

Nou zat ik met een dilemma. De kinderen spelen altijd zo leuk met zand. Zouden we ze een zandbak geven? We hebben namelijk een zandbak gehad. Daar speelden ze heerlijk in. Maar… ze liepen heel veel zand mee naar binnen. En zand ik huis vind ik verschrikkelijk. Écht. Ze kloppen hun kleren, en wassen hun handen. Maar dan komt er ineens zand uit hun haar of hun broekzak…  

Dus als we een zandbak kopen, dan moet ik me aanpassen. Ik kan niet van ze verwachten dat ze iedere zandkorrel terugleggen. Ben ik bereid om ermee te dealen? Oef.

Ik had het erover met mijn man. Hij snapte mijn dilemma. Hij gaf aan dat de jongens nu een stukje ouder zijn, en best wat regels begrijpen. Bijvoorbeeld dat het zand in de zandbak hoort. En dat je er niet mee omhoog moet gooien.

We gingen eens samen op internet kijken wat er te koop is. Hout vind ik het mooist. Ik stuit op een zandtafel. Dat lijkt me wel wat. We meten even, maar het blijft veel te klein. Dat wordt geduw en geruzie.

Op Pinterest zie ik ook mooie zandbakken. Ik vraag aan mijn man of hij iets zou willen maken. Tja, daar gaat veel tijd in zitten. Dat zou jammer zijn van de vakantie. Dan ineens bedenk ik iets anders. Onze moestuinbak willen we wegdoen. We ‘vergeten’ telkens om het bij te houden, en we hebben er niet zoveel plezier meer in. De aarde is vooral wortels. En omdat de bak vol in de zon moet staan, neemt hij een onhandige plek in. Kortom, we zijn er klaar mee.

Als we die bak nou eens leeg halen, en vullen met zandbakzand? De bak staat op pootjes, dus de kinderen kunnen er niet in gaan zitten. Dat scheelt heel veel zand binnen.

Het idee krijgt al snel vastere vormen. En we worden allebei enthousiast. Mooi hergebruik van de (zelfgemaakte) moestuinbak.

Ik weet wat ik vanmiddag ga doen. De bak leeghalen.

Na de lunch haalde ik de drie jongens op van hun logeerpartij. Ze hebben het heel leuk gehad. Enthousiaste verhalen. Maar ook slaaptekort. Dat kan nog wel eens een taaie middag worden. Ik kan ze in bed gaan leggen. Of afleiden en bezighouden. Ik ga voor het laatste. Ik vertel over het plan om de moestuinbak om te toveren tot zandbak. Er gaat een gejuich op. Mooi, het plan is goedgekeurd.

En dan gaan we aan de slag. De bak moet leeg. Alle plantjes die erin staat gaan in de container. De aarde kunnen we kwijt in de tuin. De kinderen beginnen heel enthousiast. Ze werken keihard. De een knipt met een snoeischaartje, en de ander gaat met een schep tekeer. Ze scheppen een speciekuip voor met aarde. Die zetten ze samen op een hondje. Geen echt hondje hoor, maar zo’n plank op wieltjes. En samen rijden ze die naar de voortuin. Daar help ik ze even met leegscheppen en tussen de planten gooien.

Maar ineens houden ze het voor gezien. Moe, geen concentratie meer. Helemaal begrijpelijk. De één valt in slaap op de bank. De ander hangt een beetje verveeld rond. De derde gaat boven op z’n kamer spelen.

Het is nog een flinke klus om de bak leeg te maken. Maar uiteindelijk komt de bodem in zicht. Ik maak het worteldoek helemaal schoon, en veeg de tuin aan. Ziezo, de bak kan gevuld worden met zand. Maar eerst verplaatsen we de bak naar een handigere plek.

Mijn man komt thuis van een vergadering, en stelt voor om direct zand te gaan halen. Hoeveel? We doen een ruwe schatting. Tien zakken van vijfentwintig kilo zand. Hij sjouwt de tien zakken naar de zandbak. Bij zeven zit de bak al aardig vol. Een te volle bak speelt niet fijn. Dus de overige drie bewaren we om nog eens bij te vullen.

Het zandbakzand kostte nog geen €30,-. De zandtafel die ik op internet had gezien was 110,- exclusief zand. Dus het blijkt ook nog eens heel voordelig te zijn!

Eind van de ochtend het plannetje bedacht, en eind van de middag is het gerealiseerd. Nu hebben we nog steeds geen cadeau wat m’n ouders kunnen geven. Of wel… zandbakspeelgoed natuurlijk!