Verjaardag

Vroeger keek ik er het hele jaar naar uit. De leukste dag van het jaar. Ik voelde me ook altijd enorm jarig.

Dat is nu wel anders. Ik schrik soms van de tijd, nog maar even en dan ben ik alweer jarig.

Vroeger kon ik haast niet wachten wat ik zou krijgen. Mijn verlanglijsten waren enorm lang en werden meerdere keren per jaar gemaakt.

Nu is dat wel anders. In de ‘to-do’ app maak ik lijstjes voor het hele gezin. Telkens als me iets te binnen schiet, noteer ik het. En vaak zijn het heel praktische cadeaus. Ook koop ik soms iets wat ik graag wil hebben, pak het in, en leg het in de kast. Voor m’n verjaardag. Om het voor m’n man een beetje makkelijker te maken.

Dit jaar stond bovenaan mijn wensenlijst: een foto-shoot. Vind ik leuk, en ik houd van foto’s van ons gezin. We hebben al meerdere keren een shoot laten doen. Nu voor het eerst met vier kinderen. Ik regelde het zelf. Een fotograaf, decoratie, locatie.

De dag voor mijn verjaardag was het zo ver. Prachtig weer. Een blauwe lucht.
Ik had allerlei plannen. Er moesten ‘nette’ foto’s gemaakt worden. Ook vond ik het leuk om van ieder een persoonlijke foto te hebben. En rond het thema ‘feest’ wilde ik ook foto’s. Iets losser en vrolijker.

De kleren die we aandeden zocht ik vast uit. De schoenen boende ik schoon. We ontbeten in ons ondergoed. Vonden de kinderen héél raar. Maar ik wilde een foto-shoot zonder chocopasta- en pindakaasvlekken.;)

Na het ontbijt gingen we ons klaarmaken. Er ging ook een tas met allerlei spullen rondom het thema mee. Alles in de bakfiets, en fietsen maar. De natuur in.
Op de afgesproken plek stond de fotograaf te wachten. En binnen een paar minuten had ze de eerste foto’s al gemaakt.

De kinderen deden heel goed mee. Ze hadden gezien dat ik donuts in de tas had gedaan. Van die mooie versierde in verschillende kleuren. Goed meewerken dus. Misschien is er straks wel iets lekkers.

Na de 'nette foto’s' fietsten we naar een ander plekje. Een soort natuurspeeltuin. Daar toverde ik een picknickbank om tot een gezellige verjaardagstafel. De kinderen renden even lekker rond. De fotograaf ging erachteraan om een paar vrolijke plaatjes te schieten. De kinderen zijn veel spontaner als ze spelen, dan als ze poseren.

We ‘speelden’ feestje. Met een plank met allerlei lekkers. Met feesthoedjes en fluitjes. Met (lege, want ik had geen zin in een knoeiboel) bekers en mooie rietjes.
We hadden veel lol met die gekke fluitjes. En eindelijk mochten de kinderen een donut pakken.

Ze speelden nog even, en toen zat het er al weer op... Het werd ook al flink warm, dus tijd om naar huis te gaan. Om even wat luchtigere kleren aan te gaan doen.

En ’s middags… Wauw, de fotograaf heeft de foto’s al uitgezocht. Met z’n allen om de tablet heen. Wat een prachtige foto’s heeft ze gemaakt!
We mogen er 25 selecteren. Die gaat ze bewerken en dan zijn ze voor ons. En als we er meer willen, kunnen we ze bijkopen. Poeh, best lastig om te kiezen.

Écht een topcadeau! Een leuk gezinsmoment(je) wat haalbaar is met een kind van 10 maanden oud. En prachtige resultaten. We gaan er een mooie collage van maken voor aan de muur.

De dag erna was ik dan écht jarig. Ik werd overladen met cadeaus. Niet normaal. Mijn man had héél goed z’n best gedaan. De kinderen hadden prachtige kleurplaten gemaakt.

Eind van de ochtend bedacht ik dat er nog cadeautjes in de kast liggen. Zelf-gekocht, en bedoelt voor mijn eigen verjaardag. Die moesten ook nog gegeven worden. De kinderen hielpen met uitpakken. Ik ben echt enorm verwend.
Er kwamen een aantal lieve familieleden. Met elkaar genoten we van een taartje. We schoven aan tafel, en de tafel zat echt helemaal vol. Zo gezellig! 

En ik heb me ook echt jarig gevoeld. Niet zoals een kind, maar als een 32 jarige volwassene.