Het voelde als vakantie

Wat een heerlijke vrije dagen hadden we. Donderdag was het Hemelvaartsdag. ’s Morgens ging de helft van ons gezin naar de kerk. Na de kerkdienst dronken we samen met familieleden een koffietje/theetje. Gezellig weer even bijkletsen.

Daarna lunchten we thuis. Tijdens het eten overlegde we met de kinderen wat we ’s middags zouden gaan doen. We waren het plannen helemaal verleerd sinds corona. Met Pasen waren we ziek. Voor ons was het de eerste keer dat alles weer ‘mag’. Eerst opperden we wat ideeën. Daarna mochten de kinderen kiezen. Het werd: een fietstocht (met een ijsje). Hoe simpel kan het zijn…

Na het middagslaapje vertrokken we. Met een tas met chips, noten, flesjes drinken, thermosflessen met thee. Voor ieder wat wils. Het waaide flink. Daarom leek het mij leuk om eens bij de surfers te gaan kijken. Een fietstocht van ongeveer 8 kilometer. Dat moet te doen zijn voor onze oudste. De andere drie kinderen gingen in de bakfiets.

Er was veel te zien aan het water. Al die surfers. Sommigen maakten enorme sprongen op het water. Soms viel er één. Maar het was vooral enorm druk. De parkeerplaatsen waren overvol. Op het strand lagen overal touwen gespannen, en surf-dingen (geen idee hoe het heet) te drogen in de zon. Maar de kinderen hadden gelukkig aan 1 vierkante meter zand genoeg om te spelen.

Na een tijdje waren we uitgekeken. We gingen weer terug. Langs een eierautomaat. Want hoe leuk is het om dáár eitjes te halen. 20 eieren maat L voor €3,20. Dus ook nog eens een koopje. En weer terug naar huis. Eerst eten, en dan een ijsje halen. Als we het andersom doen, eten de kinderen natuurlijk lang niet zo goed😉. De bordjes waren in mum van tijd leeg. We stapten weer op de fiets. Nu richting de ijssalon.

We waren de enige klanten. Dus konden we op ons gemakje uitkiezen. Toen we allemaal gekozen hadden, stond er een rij achter ons. We stonden vooraan in de file, haha! We smulden van ons ijsje. Behalve onze baby. Hij zat zo lief toe te kijken hoe wij ijs aten. Ik gaf hem één hapje van mij. Maar hij vond het echt niet lekker. Het was hem te koud. Z’n mond bleef stijf dicht.

Toen het ijsje op was, fietsten we nog snel even langs familieleden die vlakbij wonen. Ze waren thuis. We dronken nog een kopje thee. De kinderen speelden heel lief. Na een uurtje stapten we weer op. Wat een lange gezellige dag. En wat deed onze baby het super! Gauw de kinderen naar bed, en zelf even met de benen omhoog.

De dag erna: vrijdag. Weer een vrije dag met elkaar. ’s Morgens pasten we ‘met z’n allen’ op ons neefje. De één deed boodschappen, de ander de was, de volgende ruimde z’n kamer op. Iedereen was lekker bezig. En na de lunch gingen we op pad. Achteraf gezien geen goede timing. Onze baby vond er niks aan. We hadden beter na het middagslaapje kunnen gaan. We gingen naar een open-dag op een boerderij in de buurt. Echt een leuk uitje voor de kinderen. Tractors waar je op mocht zitten. Een parcours om te rennen. Een diepe plas (geen idee of die erbij hoorde, maar die was wel heel favoriet bij onze kinderen). Zand en hooi om mee te spelen. Kijken in de melkput, bij de koeien en kalfjes. Schminken vinden onze kinderen maar niks. De anderen spelletjes hebben ze overgeslagen. Campina-producten proeven vonden ze wel weer heel leuk om te doen. Het was een zeer geslaagde middag. Toen we thuis kwamen hebben we eerst de kinderen gedoucht, en probeerden we alle hooi uit hun haar te krijgen. Dat viel nog niet mee. Daarna stond er een schaal met heerlijke nacho’s op tafel. Wat een verwennerij!

En toen was het alweer zaterdag. De derde vrije dag op rij. Deze dag hadden we een feest. Wat gezellig dat dat allemaal weer kan. Leuk om iedereen weer eens te spreken. De kinderen vermaakten zich uitstekend. Deze keer gingen we wel na het middagslaapje. Onze baby hield het lang vol. Aan het einde van de dag was hij het wel zat. Mijn armen en rug ook... Wat een gesleep met zo’n kleine man. Ook al hadden we een kinderwagen en kinderstoel mee. Toch wil hij het liefst erbij zitten, om vervolgens niet rustig te zitten, maar te springen op je schoot. Z’n eenkennigheid leek wel minder te worden. Hij went steeds meer aan anderen.

Zondag was weer een rustdag. Na drie ‘drukke’ dagen, waren we daar wel aan toe. Het slaaptekort bij de kinderen was goed te merken. Naar mate de dag vorderde veranderde dat in melig-zijn. Ook best grappig… We haalden een legpuzzel van duizend stukjes tevoorschijn. Zo’n hysterische puzzel, waar heel veel op gebeurd. Het werkte heel verbindend. Iedereen gezellig aan de tafel. ’s Avonds lagen ze allemaal vóór half 7 te slapen.

En vanmorgen was het weer een normale dag. Dat betekend dat er weer drie mannetjes naar school gingen. En dat het huis weer enigszins opgeruimd bleef. En dat de wasmachine weer draait. En dat er weer stilte in huis is. En dat ik weer tijd heb om dit verhaal te typen.

Wat een fijn weekend. Wat was het genieten met z’n zessen.