Al weken slingert er een To-Do lijstje rond in de keuken. Soms wordt er wat weggestreept. Soms wordt er wat bijgeschreven. Vaker bijgeschreven dan weggestreept. De lijst groeide…
Wat er zoal opgeschreven staat? Schuren, schilderen, broeken
korter maken, houtkachel schoonmaken et cetera… en ook ‘blog schrijven’.
Vrijdag nam ik een (impulsief) besluit. Ik verwijder de
blog.
En daar had ik meerdere redenen voor.
- Ik voel me niet meer de Liselot die ik was toen ik begon met schrijven. Daarmee bedoel ik dat ik niet meer zo bezig ben met zuinig te leven. Letterlijk gezien leef ik misschien nog wel op de zelfde manier. Maar het voelt heel anders.
- Een blog bijhouden verdient meer aandacht dan dat ik het geef. En, zoals ik al eens heb geschreven, gebruik ik geen/zo min mogelijk internet op mijn telefoon. Daardoor raakt de blog in mijn gedachten naar de achtergrond.
- Als ik het meer aandacht ga geven, dan houd het mijn gedachten teveel bezig.
Ik kon weer wat wegstrepen van mijn lijstje. Blog schrijven.
Dikke streep erdoor.
En nu vraag je je misschien af: hoezo verschijnt er nu dan weer een blog? Nou, dat zal ik even uitleggen.
Zondag las ik in De
Evangelist (dat is een tijdschrift) dat er mensen werden gezocht die het leuk
vinden om hun steentje bij te dragen voor de invulling van het blad.
Ja! Dat vind ik leuk om te doen. M’n blog is weg. Maar
schrijven vind ik nog steeds fijn om te doen. En voor dit blad, dat vind ik heel waardevol. En zelfs goed te combineren als ‘thuisblijfmoeder’.
Ik heb contact opgenomen. Even kort uitgelegd wie ik ben en
welke schrijfervaring ik heb. Ik benoemde deze blog, die ik dus net verwijderd
had. De redacteur was wel benieuwd naar de blog. Ik heb het verwijderen weer
teruggedraaid. En daarom staat de blog er weer.
Doordat ik m'n blog weg had gedaan, reageerde ik op de oproep in De Evangelist.
En omdat de redacteur vroeg of hij wat mocht zien van de schrijfsels, staat de blog er nu weer.
Soms lopen dingen anders dan je verwacht…!
