Daar ben ik weer. De laatste keer dat ik schreef was 18 december van het vorige jaar. We zijn inmiddels 88 dagen verder…
Zoals ik in de laatste blog schreef, heb ik een heel ander
telefoongebruik. En daar ben ik nog altijd heel enthousiast over. Al is enthousiast
een vrolijk woord. En ik ben er niet alleen heel blij om, maar er zit een veel
diepere laag onder. Ik denk dat dankbaar de lading beter dekt.
In de afgelopen tijd heb ik vaker gedacht om even een blogje
te schrijven. Maar het kwam er niet van. En hoe langer ik het uitstelde, hoe lastiger
ik het vond om weer te gaan schrijven. Want wie zit er nou op m’n verhaaltjes te
wachten? Het zijn maar gedachtespinsels. Hoe ik de dingen zie. Door de bril van
een christelijke, 33-jarige, thuisblijfmoeder (om mezelf zo maar even samen te
vatten😉).
Maar ik wil de draad toch weer oppakken. Voor de hobby. Eén
dingetje verander ik. Ik zet de reacties uit. Niet om jullie, maar voor mezelf.
Ik ben zo nieuwsgierig😊, dat ik dus héél vaak ga kijken of iemand
heeft gereageerd. En dat wil ik niet. Ik wil daar niet teveel mee bezig zijn.
Dus, als je toch wilt reageren, stuur me dan een persoonlijk berichtje.
Weet je waarom ik weer wil gaan schrijven? Niet alleen voor
mezelf. Niet alleen omdat m’n vader zei dat hij de blogjes mist. (Ja, echt..!) Niet
alleen omdat er lezers zijn die mijn verhaaltjes misten. Dat is een enorme stimulans
om te schrijven! Maar weet je waarom nog meer?
In het RD (Reformatorisch Dagblad) verschijnen deze week
heel veel artikelen waar ik m’n hart op kan halen. Het is de week van de
Schepping. Het gaat over duurzaamheid, minimalisme, calvinisme, groen. Precies
in de week van biddag. Dat sluit dus heel mooi op elkaar aan.
Ik las het artikel ‘Genieten van Genoeg’. Ik heb eerlijk
gezegd lang niet alles onthouden. Maar de mooiste zin schreef ik op.
Niet meer: het leven consumeren. Maar: het leven produceren.In plaats van de vraag: Wat kan ik nog uit het leven halen? Wordt het: Wat wil ik nog toevoegen? Wie wil ik voor anderen zijn?
En toen dacht ik ineens aan mijn blog. Ik ga het gewoon weer
oppakken. En ik heb er zin in. Jullie een beetje mee laten genieten van ons gezin. In plaats de mooie
zinnen uit fijne krantenartikelen in een notitieboekje schrijven, om er over na
te denken, kan ik ze juist delen op m’n blog. Wie weet, misschien spoort het je
aan tot mooie dingen.
Nou, dat was het weer voor deze keer! Tot de volgende keer! Groetjes
