Zoon D

We kwamen met de bakfiets thuis van een boodschapje. Ik pakte m’n sleutelbos en draaide de voordeur open. De sleutel liet ik nog even aan de buitenkant in de deur. Terwijl zoon D naar binnen ging en de deur dichtsmeet, deed ik de regenhoes over de bakfiets heen. Daarna wilde ik naar binnen gaan. Ik probeerde de deur te openen met de sleutel, maar ik kreeg het niet voor elkaar. De deur zat dicht. Dat kon maar één ding betekenen. D had de knip omgedraaid.

Daar stonden we dan. Hij binnen, ik buiten. Nog geen halve meter van elkaar verwijderd, maar onbereikbaar.

Ik probeerde hem door de brievenbus heen uit te leggen dat hij de knip moest terugdraaien. Maar hij begreep er helemaal niks van. Hij is tenslotte pas anderhalf, dus logisch dat hij geen idee had wat hij moest doen. Eerst vond hij het wel grappig. Maar op den duur niet meer.

En ook ik had de moed opgegeven dat D dit probleem ging oplossen. Hij was gaan huilen. Dus wat moest ik beginnen? Paniek. Dus wat doe ik dan? Natuurlijk… m’n man bellen.

Hij had een idee. Bij de buren vragen of ik over de schutting mocht klimmen en dan via de achterdeur naar binnen gaan. Nu is de schutting een heel oudje. Ik vond het een behoorlijk risico om erop te klimmen. Anderzijds, een schutting is te vervangen. Een opgesloten kind moet bevrijd worden.

Voor ik naar de buren ging, wilde ik het één keer proberen door een harde duw tegen de deur te geven. En ja hoor. De deur ging open. Op de deurmat lagen wat afgebroken stukjes hout van het kozijn. Meteen zag ik dat hij de knip maar een kwartslag had omgedraaid. De schade viel me mee.

En toen ik binnen stond zag ik dat het plan om over de schutting te klimmen ook niet ging werken. De sleutel zat namelijk aan de binnenkant van het slot. Dan had ik nog steeds buiten gestaan.

Poeh! We kwamen er nog goed van af, maar dit moet niet vaker gebeuren.

Sowieso is het nooit saai met D. Hij is een echt ondernemertje. Altijd is hij in de weer. En dat hoort natuurlijk helemaal bij z’n leeftijd.

Zo gebruikt hij het toilet als een afvalbak. Van alles smijt hij erin. Volle wc-rollen, speelgoed of kleren. Net wat hij tegenkomt. De afvalbak daarentegen haalt hij juist graag leeg. Ja, ook het GFT bakje. Brr.

Keukenkastjes haalt hij ook graag leeg. De pannen zijn het meest populair.

Hij kan rustig een kwartier spelen met een pan. Speelgoed erin en eruit halen. Handje aarde erbij. Boekjes erin.

Ja, handjes aarde. Daar wordt hij écht blij van. Geen plant is veilig. Puzzelstukjes, potloden en ander klein speelgoed verstopt hij in de aarde. Zodra hij ziet dat het een zooitje is geworden, haalt hij een doekje. Of twee. Of een hele stapel. Die legt hij over de aarde. Wat je niet ziet, is er niet... 

Een handje aarde in de koffie, daar kijk ik niet meer vreemd van op. 

Boodschappentassen die uitgeladen moeten worden, zijn ook niet veilig bij hem. Alsof hij erin staat de roeien. En daarna rent hij hard weg met wat boodschappen. Als ik dan z’n naam roep houdt hij de boodschappen voor z’n gezicht. Alsof hij zich zo verstopt.

Hij houdt van knopjes en schakelaars. De stofzuiger zet hij graag steeds zachter of helemaal uit. Hij zet de wasmachine bijvoorbeeld op pauze. Da’s niet handig kan ik je vertellen. Of hij stopt een spelletje met dobbelstenen en een stapel schone washandjes in de wasmachine. Als ik de wasmachine vul controleer ik eerst of hij wel leeg is. Ik heb al teveel speelgoed 'uitgewassen'. 

En hoewel iedere actie op zichzelf best grappig is, ben ik het soms zó zat aan het einde van de dag.

Maar zodra hij dan in bed ligt, dan denk ik alleen maar: Wat houd ik toch van dat mannetje!!💙