Vuilniszakkenjas

Zaterdag was het landelijke opschoondag. De dag waarop zwerfafval wordt opgeraapt.

Onze oudste zoon heeft iets met zwerfafval. Regelmatig komt hij thuis met iets wat hij in de natuur heeft gevonden. Dan gooit hij het thuis even in de container. Soms vraagt hij een emmer mee. Dan kan hij wat meer tegelijk meenemen.

Toen hij hoorde over een Landelijke Opschoon-dag was hij direct enthousiast. En toen hij hoorde dat je een hesje aan moet en een prikstok kan gebruiken, wilde hij dolgraag meedoen.

Ik daarentegen, had er bar weinig zin in. Troep van een ander opruimen. Wie vindt dat nu leuk? Ik vind het eerlijk gezegd maar een vies klusje. En aan de andere kant voelde ik ook wel; er wordt veel gemopperd over de jeugd die er zo’n zooi van maakt. Dus… dit moet ik stimuleren in plaats van afremmen.

Uiteindelijk kreeg hij het voor elkaar dat we één volwassene en twee kinderen hebben opgegeven. M’n man, zoon A en B.

En toen het zaterdag was, was het prachtig weer. Ik had ook zin om lekker de natuur in te gaan. Weet je wat? Ik ga gewoon mee met de jongste twee kinderen. Voor spek en bonen.

We moesten ons verzamelen in een gebouw niet ver van ons huis vandaan. Onderweg zei ik nog: ‘zul je zien, zijn wij de enige.’ Maar nee hoor, we waren met zo’n vijftig mensen. Een flinke groep. En natuurlijk een aantal bekenden, waaronder klasgenoten van de kinderen.

Er was een plattegrond waarop je kon aanstrepen welke straat/straten je van plan bent om schoon te maken. Zo weet je zeker dat niets dubbel wordt gedaan. Het zou jammer zijn als je geen zwerfafval tegenkomt. Of juist fijn, net hoe je het bekijkt.

We kregen een korte uitleg en de nodige waarschuwingen om goed op je veiligheid te letten. Daarna konden we van start. O nee, eerst nog een groepsfoto. Sommigen wilden zo graag gaan prikken, die hadden écht geen tijd meer voor de foto. Tijdens het fotomoment waren sommigen vast alle peuken aan het verwijderen van de parkeerplaatsen. Die staan dus prikkend op de foto.;)

Nou, eindelijk gingen we. Het eerste stuk liepen we langs een middelbare school. Daar lag veel! Vooral blikjes. Mijn man en zoon A en B deden de ene kant van de weg. Ik deed samen met zoon C en D de andere kant van de weg.

Toen kwamen we langs het voetbalveld. Daar lag vooral veel aan de andere kant van het hek. Maar omdat er werd gevoetbald hebben we dat stuk maar overgeslagen.

We kregen trouwens heel veel complimenten van random voorbijgangers. Dat is wel heel leuk. De kinderen kregen zelfs chocolaatjes van iemand. Waarna zoon A zegt: ‘de wikkel gooi ik in de natuur… grapje!’

We pakten een bospad. Daar lag ook genoeg.

Toen kwamen we in onze eigen straat. En daar lag een stuk minder. Totdat we bij het crossbaantje kwamen. Daar was het echt smerig. Heel veel ballonnen en heel veel vuurwerk. En ook allerlei verpakkingen van eten en drinken.

Daarna gingen we naar het park. Ook daar lag genoeg. Rondom het schoolplein vooral veel snoeppapier en proppen aluminiumfolie.

Zoon A en B gingen afwisselend spelen en prikken. Zoon C was er helemaal klaar mee. Hij ging in de kinderwagen van z’n broertje zitten. Zoon D wandelde gezellig mee. We hadden een stok van een paraplu gevonden. Dat was zijn ‘prikker’.  

We kregen zelfs nog spontaan hulp van een bekende.

Het werd tijd om weer terug te gaan. Drie volle vuilniszakken met troep uit de natuur gehaald. Onze woonplaats is (voor even) een beetje schoner.

De meeste dingen die we tegenkwamen:

• Blikjes
• Vuurwerk
• Sigarettenpeuken
• Sigarettenverpakkingen
• Verpakkingen van koek, snoep, chips
• Fietsonderdelen (lampjes, reflectors ed)
• Bekers, roerstokjes

Toen we terugkwamen stond het busje van de gemeente al klaar. Wat een hoop vuilnis was er opgehaald.

We kregen een lunch aangeboden en iedereen kreeg een paraplu mee naar huis. De lunch was klaargemaakt door een buurman van ons. Grappig, daar woon je al jaren mee in dezelfde straat, maar wat weet je eigenlijk weinig van elkaar.

Zoon C vroeg zich af waarom sommige mensen hun 'vuilniszakkenjas' (oranje hesje) aan hielden tijdens het eten. Haha!! Weer een nieuw woord geleerd. 

We hadden een gezellige ochtend met elkaar. En misschien ben ik nog wel enthousiaster dan zoon A. Hij gaf me nog een tip: ‘Je kunt ook een prikstok voor je verjaardag vragen hoor.’ Ja, zoon A was lekker op dreef!

En toen we net thuis waren, stond een buurvrouw op de stoep met een lief cadeautje voor ‘de hardwerkende mannen’. Hoe leuk is dat. Volgend jaar hopen we weer mee te doen, en hopelijk met een nog grotere groep!