Challenge gehaald!

De afgelopen maand deden wij een challenge: een maand lang geen toegevoegde suikers. Het idee kwam bij mijn man vandaan. Hij had het niet zelf verzonnen, maar had het ook weer van horen zeggen.

En waarom we dit wilden doen? We hadden meerdere redenen. Een hoofdreden was toch wel onze jongste zoon. Gezonde dingen lustte hij niet. Z’n darmstelsel had het daarom zwaar. En degene die z’n luier verschoonde (ik) ook.

In januari eten we altijd een beetje sober (als je het vergelijkt met december). Het was een mooi moment om overnieuw te beginnen.

Het was de eerste week wel even zoeken.

Al gauw merkten we de voordelen. Zoon D ging eten. Ja, ik schrijf het met een grote glimlach. Hij lust écht bijna alles. Misschien wel alles. Als je die nu iedere dag ziet smullen… Zo fijn! En ook z’n darmen hebben het nu veel beter.

Een maand geleden dacht ik nog dat hij misschien wel lactose intolerantie had, maar nu denk ik dat de klachten kwamen van teveel suiker en te weinig vezels. Ja, lactose is ook suiker, I know.   

O, en als je nu denkt dat we dankbare eters aan tafel hebben zitten? Zoon A en B wel. Die kunnen eten! Veel..! Maar zoon C lust héél erg weinig. Hij moet altijd een hapje proeven, die hij met lange tanden en gesperde neusgaten weg kauwt. 

Aten wij zo verschrikkelijk ongezond dan? Welnee. Iedere dag kookte ik alles vers. Nooit pakjes, zakjes of kant- en klaar. Altijd brood van de bakker. Genoeg groente en fruit. Gewoon volgens de schijf van vijf. 

Maar ook ieder dag een snoepje. En zo nu en dan een koekje (of twee) mee naar school. En op bijna iedere boterham ging beleg met suiker. En iedere dag werd er limonade gedronken. En dan nog iedere dag een lekker zoet toetje. En als iemand ‘honger’ had dan mocht diegene ontbijtkoek pakken. En op zondag in de kerk kregen de kinderen een paar snoepjes. En vooral onze jongste zoon stond heel vaak bij de la met koekjes. En ja, hij kreeg ook regelmatig een koekje.

Tel daarbij op alle traktaties en feestjes.

Toch wel veel he?

Daarom dus de challenge.

Wij (mijn man en ik) zijn geslaagd met vlag en wimpel! Hooguit écht per ongeluk. De cranberry’s die we door de muesli hadden gemixt, daar zat suiker in.

De kinderen hebben thuis geen enkel snoepje, koekje of chocolaatje gekregen. Ook geen suikerhoudende limonade. Maar de traktaties die ze op school kregen hebben ze wel gegeten. Eén vriendinnetje die kwam mee-eten wilde perse chocoladepasta met hagelslag op haar brood. Ik heb het zoete broodbeleg toen maar even op tafel gezet. Met de vraag of ze maximaal één boterham met zoetigheid wilden nemen. Nou, dat is niet gelukt. Ze gingen helemaal los…

De melk raakte over datum. Hét moment om pannenkoeken te bakken. Die werden alléén gewaardeerd met poedersuiker. Vooruit dan maar…

Dus dat zijn de enige twee momenten dat de kinderen thuis toch bewust iets suikerhoudends hebben gekregen. Wat ze bij vriendjes krijgen controleer ik uiteraard niet.

En nu is de maand voorbij.

Wat hebben we veel geleerd. Ik ga door. Wé gaan door. Niet te extreem. We hebben een heleboel patronen doorbroken. Dat ga ik niet meer terugdraaien.

Wat zijn er veel gewoontes rondom eten en drinken. Gewoontes zijn voor onze kinderen regels. Zo hoort het, want zo doen we het altijd. Dat snoepje als je uit school komt. Of op vrijdag koekjes mee naar school. We hebben het allemaal uit het systeem gekregen. 

Ik kan iedereen aanraden om dit een maand te doen. Minimaal een maand. Want je moet aan nieuwe gewoontes wennen.

Een paar voordelen die ik nu ervaar?

• Ik heb minder vaak trek in iets zoets.
• Ik proef meer verschillende smaken.
• Ik voel me fitter en rustiger.

Dus, als je nog twijfelt.... doen hoor! 

Je zult jezelf verbazen dat het zo gemakkelijk gaat!